Kapitalny ten Baraż, zaiste. Przez chwilę był numerem 1 na stole i zdawało się, że coś w końcu zdetronizuje Brassa, ale jednak stawiając oba te tytuły na wadze - szala delikatnie przechyla się na korzyść prostszego w setupie, obsłudze, płynniejszego i bardziej eleganckiego Króla Birmingham. Porównanie do Brassa też jest tutaj nieprzypadkowe, gdyż podobne w obu grach są decyzje, jakie muszą podejmować gracze. Przewagę zdobywa ten, kto pierwszy wybuduje kluczowe budynki w strategicznych miejscach. Jednakże o ile w Brassie błąd w erze kanałów można było uratować w erze kolejowej, o tyle w Barrage jeden błąd na początku gry może nas sporo kosztować i dramatycznie do końca rozgrywki ustawić w miejscu, z którego nie będzie odwrotu. Barrage gorąco polecam, szczególnie osobom ze skłonnościami do masochizmu, gdyż rozgrywka w Barrage jest wyjątkową męczarnią intelektualną i sprawia realny ból. Krople potu będą Wam spływały po skroniach szybciej, niż alpejskie rzeki - gra wymaga planowania kilku ruchów do przodu, a i tak plan może się posypać w każdej chwili. Świetny mechanizm wydawania zasobów i ich powracania do gracza po kilku turach. Jakość wydania przyzwoita, mogło być lepiej. Wody w tej grze dużo, ale tylko na planszy, bo tytuł jest suchy jak wiór i nie ma sensu spodziewać się jakiegokolwiek klimatu. Rozgrywka przypomina wprowadzanie danych do arkusza kalkulacyjnego Excel. Dla fanów euro - musthave!

W grze przenosimy się do alternatywnej rzeczywistości rodem z mokrego snu Nikoli Tesli. Każdy z graczy wcieli się w jedno z europejskich mocarstw, a naszym zadaniem będzie stworzenie jak najlepszego systemu zapór oraz elektrowni produkujących energię elektryczną na zboczach Alp. Grę wyróżnia ciekawy system koła produkcji w którym pozostawiać będziemy zasoby potrzebne do budowania konstrukcji (koparki i betoniarki). Jednak pozostawione maszyny nie przepadają, a wracają do nas, gdy koło wykona pełen obrót. Ponad to głównym naszym celem będzie wspomina powyżej produkcja energii oraz wykonywanie kontraktów przynależących nam różne dobra oraz punkty zwycięstwa. Wykonanie: Gra jest wykonana świetnie. Ilustracje oraz grafiki są czytelne o bardzo pasują do klimatu gry. Plansza jest duża i czytelna, a elementy konstrukcyjne wykonane są z drewna i różnią się "modelem" w zależności od wybranego gracza. Planszetki gracza są dwuwarstwowe dzięki czemu elementy gry nie przesuwają się. Koło produkcyjne równie jest ok, aczkolwiek mimo iż to kawałek kartonu na innym kawałku kartonu to potrafi się zacząć. Jak wspomniałem na wstępie gra jest bardzo duża i grając na 4/5 graczy potrzebujemy naprawdę potężnego stołu. Odczucia: Nie będę ukrywał, że czuje się do tej gry zwyczajnie za głupi. Poziom rozkminy oraz bardzo krótka kołderką daje mi poczucie walki z wiatrakami i grania po omacku. Być może to kwestia zbyt rzadkiego grania w ten tytuł, jednak przez to, że gra mnie męczy nie mam ochoty często do niej wracać. Mimo to lubię od czasu do czasu zagrać w ten tytuł. Jest to coś zupełnie innego. Do tego gra sprawia mi przyjemność w warstwie wizualnej i względnie prostym zasadom.

Dla miłośników dobrego euro, okraszonego włoskim mistrzowskim stylem tworzenia gier to pozycja wręcz obowiązkowa. Mnóstwo ciekawych rozwiązań daje pole do popisu lubiącym pokombinować, a i ci, którzy lubią w grach negatywną interakcję, znajdą w niej możliwość rywalizacji z innymi graczami. Solo gracze również będą usatysfakcjonowani, bo w grze zaprojektowano dobrze działającą Automę, której niepodważalnym atutem jest możliwość rozegrania rozgrywki solo aż z trzema wirtualnymi graczami jednocześnie! Mechanika i tematyka przykrywają małe niedociągnięcia jakościowe i sprawiają, że to pozycja godna polecenia!