„ Zaklinacze”, czyli pasjans fantasy z przymrużeniem oka. Plusy: 1. Proste, wręcz banalne zasady. 2. Grafiki. 3. Mechanika budowy oręża. 4. Kilka wariantów gry. 5. Regrywalność. Minusy: 1. Mało odczuwalny klimat. 2. Momentami monotonna. „ Zaklinacze” to tytuł, który jest genialny w swojej prostocie. Mechanizm tworzenia ekwipunku jest bardzo sprytnie skonstruowany. Zasady są tak proste (nie prostackie), że zagrać można z laikiem po 1-2 minutach tłumaczenia zasad i zademonstrowaniu ikon. Grafiki cieszą oko, a teksty pojawiające się na kartach bywają zabawne. Rozegrałem około 10 partii w 2 osoby i grało się przyjemnie, zabawnie i bywało emocjonująco, gdy wchodziła negatywna interakcja. Pojawiają się w grze momenty trochę monotonne, ale niemęczące. Jeśli chodzi o klimat to nie można wymagać od tak prostej, ale nie prostackiej karcianki, aby wciągała nas w świat fantasy jak potężnie rozbudowane tytuły. Ma być łato, lekko i przyjemnie. I tak właśnie jest. „Zaklinacze” mają ogromny potencjał do modyfikowania, tworzenia nowych zasad i trybów gry. Sam zabrałem się za wariant solo i mam nadzieję, że po dopracowaniu kilku rzeczy będzie sprawdzać się dobrze, a gdy skończę na pewno go opiszę. „Zaklinacze” to bardzo dobry tytuł, który sprawdzi się w każdych warunkach, czy to impreza, czy też spokojny jesienno-zimowy wieczór. Grę polecam z czystym sumieniem i oceniam na 7/10.