Principes

Uwaga! Poniższe wrażenia z kilku rozegranych partii dotyczą wersji prototypowej. Finalnie gra może wyglądać nieco inaczej. Postępy można zobaczyć na stronie kampanii na platformie Gamefound.

STRONA KAMPANII: LINK

[współpracareklamowa] Współpraca barterowa z autorem gry, Lwem Sołowiejem - dziękujemy za możliwość ogrywania prototypu.


TEMATYKA

Principes przenosi nas do XIII-wiecznej Polski, do okresu rozbicia dzielnicowego. Każdy z graczy prowadzi jeden z czterech rodów z dynastii Piastów i rywalizuje o to, by doprowadzić swojego księcia do koronacji. Do wyboru mamy cztery dzielnice: Małopolskę, Wielkopolskę, Mazowsze oraz Śląsk. Gra świetnie oddaje temat i klimat tej epoki, pozwala na chwilę zanurzyć się w politycznych intrygach, sojuszach i konfliktach średniowiecznego Królestwa Polskiego.

Gra jest podzielona na 3 okresy, każdy po 2 rundy. Mechaniki, które wyróżniają się w tej grze, to kontrolowanie obszarów, potajemne planowanie 3 z 6 dostępnych akcji, wspinanie się po trzech torach czy zagrywanie kart z ręki. Jednak sama rozgrywka nie opiera się wyłącznie na wspomnianych mechanikach, kluczowa jest tu również gra nad stołem, czyli negocjacje z innymi graczami, zawieranie sojuszy… i ich łamanie, gdyż nie są one wiążące. Jest to zdecydowanie tytuł z negatywną interakcją, więc warto mieć to na uwadze, zasiadając do rozgrywki.

System punktacji opiera się głównie na wspomnianych torach: potęgi, poparcia ludu i kleru. Jeśli graczowi uda się osiągnąć 10 punktów na każdym z nich i przeprowadzić tzw. zjazd, może zakończyć grę koronacją, a tym samym wygrać. Jeśli nikt tego nie zrobi do końca 6. rundy, zwycięzcą zostaje posiadacz żetonu Princepsa. Można jeszcze wygrać eliminując pozostałych graczy, ale raczej jest to trudne do zrobienia. Ważne jest, by na bieżąco kontrolować sytuację na torach i pamiętać o przesuwaniu znaczników dzielnic. Z naszego doświadczenia wynika, że mogą zdarzyć się przy tym drobne pomyłki, np. przesunięcie nieodpowiedniego żetonu, ponieważ 3 herby dzielnic są do siebie dość podobne kolorystycznie. A że ten element ma kluczowe znaczenie dla przebiegu rozgrywki, warto zwracać na to szczególną uwagę.

Na torach można zdobywać punkty na różne sposoby. Przykładowo, kontrolując obszary z miastami i niektórymi grodami, zyskujemy punkty potęgi. To jedyny sposób ich pozyskania, co skutecznie zmusza graczy do rywalizacji o kluczowe ziemie. Jednym ze sposobów na zdobycie poparcia ludu jest wygranie bitwy, co dodatkowo motywuje do wszczynania walk. Zwycięstwo podnosi nasz autorytet w oczach ludu, natomiast przegrana wiąże się ze spadkiem ich poparcia na torze.

Walki toczymy nie tylko z innymi graczami, ale także z jednostkami sąsiednich państw, które co ciekawe, mogą być poruszane przez graczy za pomocą specjalnych kart. Jednostki te potrafią niszczyć nasze miasta, okupować tereny i znacznie utrudniać nam rozgrywkę. To bez wątpienia interesujący element gry, gdyż pozwala bowiem osiągnąć wiele, nie ryzykując własnymi jednostkami, a wykorzystując sąsiadów, których na mapie jest aż sześciu. Co rundę odkrywamy też kartę dziejów, która może wprowadzić na planszę historycznych najeźdźców – Krzyżaków, Tatarów czy Bałtów, składających się z Litwin i Prusów. W takich momentach szczególne znaczenie zyskuje żeton Princepsa, ponieważ jego posiadacz zazwyczaj decyduje, gdzie przeciwnicy się przemieszczą.

Ważnym aspektem rozgrywki jest potajemne planowanie 3 akcji z 6 dostępnych: postęp (dobranie kafli ulepszeń), wici (rekrutacja jednostek), ruch, podatki, budowa i polityka (dobranie kart lub zwołanie zjazdu). Dodaje to grze pikanterii, wymusza przewidywanie ruchów innych graczy i staranne planowanie. Na szczególną uwagę zasługują karty bitwy, dworu i sąsiadów, które świetnie urozmaicają rozgrywkę. Owszem, wprowadzają do gry element losowości, ale też dodają jej kolorytu i regrywalności. Część z nich zaskakuje humorem i historycznymi smaczkami, a ich zagranie wymaga odpowiedniego momentu. Alternatywnie można je odrzucić, zyskując w zamian złoto lub punkty na torach, zależnie od rodzaju karty.

Dzielnice są asymetryczne, różnią się zdolnościami i książętami. Po kilku rozgrywkach trudno jeszcze jednoznacznie ocenić, czy balans został w pełni zachowany, jednak myślę, że różnorodność ta wpływa pozytywnie na regrywalność. Książęta posiadają unikalne zdolności i mogą brać udział w walkach, ale ich strata może mieć dramatyczne konsekwencje - jeśli wszyscy żyjący książęta naszej dynastii zostaną wyeliminowani, ród gracza wymiera, a gra przechodzi w tryb przyspieszonego zakończenia. Jest to ciekawy i dodający napięcia element gry. Jest też przewidziany wariant opcjonalny dla graczy uczulonych na gry z eliminacją.

Na osobną uwagę zasługują również księżniczki, czyli specjalne agentki, które można wysłać do własnej lub cudzej stolicy (aby zdobyć karty lub sabotować przeciwnika) albo do sąsiadów, by zawrzeć małżeństwo i zabezpieczyć się przed ich atakiem na jakiś czas. Rodziny przecież się nie atakuje... prawda?

Najwięcej frajdy daje rozgrywka w pełnym składzie (4 osoby), bo wtedy wszystkie dzielnice są sterowane przez graczy. Udało nam się również zagrać na 2 osoby. Początkowo byliśmy sceptyczni, ale musimy przyznać, że grało się całkiem dobrze. Oczywiście zabrakło wtedy gry nad stołem i negocjacji, czyli elementów, które najbardziej lubimy w planszówkach, ale dzięki wariantowi aktywnemu, pozwalającemu wykonywać akcje za niegrające dzielnice, rozgrywka przebiega bardzo dobrze. Dzielnice te porusza się podobnie jak sąsiadów, co zwiększa intensywność ruchów jednostek niezależnych. Jest też wariant bierny, w którym niegrające dzielnice jedynie się bronią przed atakami, ale ta opcja jest dla nas mniej interesująca. Zdecydowanie polecamy wariant aktywny w rozgrywkach 2- i 3-osobowych, o którym wspominaliśmy wcześniej.

Tak naprawdę im więcej bitew toczy się podczas partii, tym dłużej trwa rozgrywka. Nasza najdłuższa gra zajęła aż 4 godziny. Na dwóch graczy można zamknąć się nawet w dwie godziny.

Już sam prototyp Principes prezentuje się rewelacyjnie. Autor gry jest jednocześnie jej ilustratorem i wykonał świetną robotę, jeśli chodzi o oddanie klimatu średniowiecza w warstwie wizualnej. Szczególnie spodobały nam się pozłacane figurki książąt i księżniczek, więc mamy nadzieję, że pozostaną także w finalnej wersji. Warto natomiast dopracować tory, które stanowią kluczowy element rozgrywki, bo obecnie łatwo przypadkowo przesunąć na nich niewłaściwe znaczniki. Sam projektant wspomniał nam, że pracuje już nad tym aspektem, aby go usprawnić.

Principes to bez wątpienia gra stworzona przez pasjonata nie tylko gier planszowych, ale i historii. Umiejętnie łączy różnorodne mechaniki, które doskonale wpisują się w temat rozgrywki. Wśród nich znajdziemy kontrolowanie obszarów, potajemne planowanie 3 z 6 dostępnych akcji, wspinanie się po torach potęgi, poparcia ludu i kleru, a także zagrywanie kart z ręki z unikalnymi zdolnościami.

To pozycja obowiązkowa do wypróbowania dla graczy ceniących sobie negatywną interakcję, negocjacje i intensywną grę nad stołem. A wszystko to ubrane jest w piękną, klimatyczną szatę graficzną, która doskonale oddaje ducha średniowiecza. Cieszymy się, że powstała gra, która nie tylko działa świetnie pod względem mechanicznym, ale porusza też wyjątkowo ciekawy i rzadko spotykany temat - rozbicie dzielnicowe w Polsce. W końcu będziemy mieć polską „grę o tron” na planszy. :)

/Patrycja i Marcin