Pax Pamir (Druga edycja)

Dla kogo? Gra jest dość skomplikowana, pełna mikrozasad i negatywnej interakcji, wiec potencjalni gracze powinni mieć to na uwadze. Rozgrywka to ok. 2h. Pax jest w zasadzie niezależny językowo(tekst to głównie opis fabularny). Jest to też w mojej ocenie dobry tytuł dla osób, które cenią sobie klimat. W grze jest go dość dużo jeżeli się wyczujemy. O co chodzi: Gra przenosi nas do XIX wiecznego Afganistanu. Na tym terenie toczy się konflikt między trzema Armiami: Afganistanu, Rosji oraz Wielkiej Brytanii. Gracze jednak nie wcielą się w żadną z nich, lecz w jednego z przywódców pomniejszych Afgańskich rodow chcących stworzyć nowe Państwo. W tym celu będziemy, knuć, szpiegować oraz lawirować pomiędzy trzema mocarstwami, a zwycięży gracz, który będzie to robił najsprawniej! Odczucia: Cena gry (gdy jeszcze była w sprzedaży) była wysoka, w stosunku do tego co oferowało pudełko i miałem mocne wątpliwości, czy jej zakup nie był błędem. Muszę jednak przyznać, że gra jest warta każdej swojej złotówki. Nie jestem fanem gier area control jednak w tym wypadku mechanika ta jest przeprowadzona w tak nieoczywisty sposób, że byłem zachwycony od pierwszej rozgrywki. To samo dotyczy losowości, która zwykle w grach mi przeszkadza, a w tym wypadku w ogóle o niej nie myślę mimo iż jest jej naprawdę dużo. Pax Pamir to dla mnie gra w której wszystko do siebie pasuje i nawet gdy sromotnie przegrywam, to czuje satysfakcję z rozgrywki. Wykonanie: gra jest wykonana rewelacyjnie. Plansza w postaci "kocyka" i armię w postaci ceramicznych graniastosłupów są czym, czego dotąd w grach nie widziałem. Karty są wykonane z dobrej jakości kartonu, ilustracje na nich są bardzo ładne i nawet czcionka pasuje do całości ich wykonania. Całość wykonania gry mocno koresponduje z tematyką i naprawdę cieżko w mojej ocenie mieć do niej jakieś obiekcje.