Jestem fanką gier Reinera Knizia, gdyż są one często policzalne i precyzyjnie zaprojektowane. Nie inaczej jest w przypadku gry Lost Cities, którą mam już od dłuższego czasu i w którą zawsze chętnie gram. Lost cities to dowód na to, że gra nie musi mieć miliona zasad żeby być fajna. Mamy 8 kart i z nich wybieramy kartę do naszej wyprawy. Jeśli już zaczniemy budować jakąś wyprawę, musimy liczyć się z tym, że każda rozpoczętą wyprawa kosztuje - 20 punktów, dlatego zanim zdecydujemy się na wystawienie karty na odpowiednie miejsce, powinniśmy sie zastanowić, czy uda nam się zdobyć chociaż 20 punktów za daną wyprawę, żeby nie mieć ujemnych punktów. Będziemy mogli korzystać z mnożników w postaci splecionych dłoni, które będą nam podwajać, potrajać nasze punkty. Jedną kartę wykładamy albo na swoją wyprawę albo na plansze, gdy chcemy ją odrzucić. Następnie dobieramy kartę. Ja mam obecnie najnowszą wersję Lost cities wraz z fioletową wyprawą, która nie była dostępna w wcześniejszych wersjach tej gry. Ciekawostka jest taka, że karty ułożone po kolei tworzą obrazek wyprawy. Prosta, krótka gra, którą warto mieć w swojej kolekcji.

Gra dwuosobowa, która jest prosta w zasadach. Chodzi o to, aby starać się zebrać silne sety z kart. Można wzmocnić swój ciąg zakładami, pomnażają one sumę. W grze dobieramy karty, więc na początku gry musimy często zaryzykować i dobrze skalkulować, który kolor uda nam się uzbierać w wysokiej sumie. Można stracić i zdobyć też punkty minusowe. Gra losowa, ale większy minus to brak klimatu, który jest tylko w opisie gry, a nie w samej grze.