Uwielbiam Diunę od dziecka, najpierw dostałam super film, później jedną super planszówkę z tego uniwersum (Diunę Imperium), a później wyszła gra, która łączy w sobie uproszczone mechaniki z jednej z moich ulubionych gier dwuosobowych (Wojny o Pierścień) i dodaje klimat pustynnej planety. Naprawdę, bardzo dobra implementacja wojny Atrydów z Harkonenami. Mechaniki odpowiadają charakterom obydwóch stron - Atrydzi z Fremenami prowadzą wojnę podjazdową, zasadzki, ukrywają własną liczebność, natomiast Harkonenowie mają potężne siły, ale są one zależne od tego, ile przyprawy wydobędą. Naprawdę, niesamowita gra!

Czy ta gra jest stołożerna? Nie, ona jest epicka. Czy jest długa? Nie, czas przy niej przyspiesza i kończy się niewiadomo kiedy. Czy jest satysfakcjonująca? Hell Yea! W końcu prawdziwie dobra gra o Dune. Klimat aż kipi, piasek skrzypi a Legiony Harkonnenow są ścierane z planszy przez Kurzawę Coriolisa. Gigantyczne robale kopią swoje norki wabione przez regularne drgania eksploatowanych do maksimum harkoneńskich żniwiarek. Ta wojna jest nierówna. Przewaga Harkonennow jest miażdżąca a zwycięstwo wydaje się bliskie, ale jak u Herberta finta w funcie i intryga ukryta w intrydze i już nigdy nie wiesz co się stanie. Karty planu mieszają w grze jak wirnik ornitoptera. Z minusów niestety jakość wykonania. Za te pieniądze aż się przykro patrzy na jakość kart i żetonów. Figurki też mogłyby być z lepszego plastiku. Podstawki nie pasują dobrze do ornitopterow.