Dobrze obcuje się z Zamkiem Kombo dzięki ciekawym ilustracjom w komiksowym stylu. Można dostrzec, że kolor tarczy symbolizuj przynależność postaci do różnych grup społecznych, jak osoby nadworne, duchowieństwo, naukowcy, wojskowi itd. Również jakość wykonania jest niczego sobie, co tylko jeszcze bardziej podbija chęć sięgnięcia po ten tytuł. Dawno nie widziałam tak grubych żetonów. Pionek posłańca też jest gigantycznie gruby. Moim zdaniem trochę aż do przesady, jednak przynajmniej zawsze mamy pewność, że się nie przewróci. Zamek Kombo ma niesamowity „syndrom kolejnej partii”. Wszystkie moje partie rozgrywane w domu, kończyły się na przynajmniej jednej dogrywce. Sprzyja temu krótki czas rozgrywki i ta myśl, że następnym razem wyjdą karty, które na pewno się lepiej „skombują”. Zawsze chce się sprawdzić, jak to będzie tym kolejnym razem… ‎ ‎Nie da pominąć się aspektu losowości w Zamku Kombo. Nawet jeśli poznamy wszystkie karty, to nie mamy za wielkiego wpływu na to, co wyjdzie na rynek. Jednak staramy się tak dobierać karty, żeby każda w jakiś sposób „zapunktowała”. W Zamku Kombo można doświadczyć interakcji między graczami, choć polega ona głównie na podkradaniu sobie kart, czasem też można skorzystać na tarczach sąsiada lub obdarować wszystkich jakimś bonusem. ~ Kasia