Jak każda gra euro, Brass wymaga od gracza maksymalnego skupienia i optymalizacji ruchów. Zwłaszcza, że mamy ich zamkniętą ilość. Jak w każdej grze euro, albo wykonamy znaczący i dobry ruch, który odpali nam dające zasoby kombo, albo plaśniemy jakąś kluską o planszę. Do tego musimy obserwować współgraczy i adaptacyjnie reagować na ich ruchy, dostosowując odpowiednio nasze zagrania. Czy Brass jest grą wybitną? Trudno powiedzieć, ale na pewno jest grą bardzo dobrą i wartą zagrania. Na zarzuty, że gra jest ciemna i mroczna, cóż klimatycznie to odwzorowanie tamtych czasów. Poza tym plansza jest dwustronna, nic nie stoi na przeszkodzie, aby zagrać "stroną dzienną". Smaczkiem jest to, że mechanika jest poparta faktami historycznymi, dlatego czytając instrukcję znajdziecie tam ciekawostki i odwołania. Podobnie jest z kartami postaci. Każda z nich posiada notkę, która dodaje przyjemności w obcowaniu z tytułem. Jak na euro, gra nie zajmuje na stole wybitnie dużo miejsca. Również pudełku na regale prezentuje się nad wyraz smukle. Brass to jeden z tych tytułów, w który każdy zaawansowany gracz powinien zagrać chociaż raz. Choć jeśli jesteś eurograczem to na jednym razie się nie skończy.

Jedna z najbardziej przehypowanych gier jakie widziałem. Do spółki z 7 cudów: pojedynek ;) Na plus: -pięknie wydana, eleganckie ilustracje, plansza dzień/noc, niezwykły klimat; -po 2 akcje na turę gracza, więc gra jest dość dynamiczna jak na tak ciężkie euro; -krótka instrukcja; -tło historyczne; Na minus: -duża ilość mikro zasad; -karty pomocy dla gracza są bezużyteczne, poszczególne akcje są zbyt rozbudowane i nie da się ich opisać jednym zdaniem, a chyba każdy zapamięta, że sprzedaż = odwróć kafelek; -długie rozstawienie gry; -męczące podsumowanie wydatków co rundę; Jest to bardzo dobra gra, idealna dla strategów, ekonomistów. Ja jednak cenię bardziej w grach inne aspekty, dlatego 4/5 i w życiu nie wstawiłbym jej na TOP1 BGG :D