Pierwsza czesc Trylogii Erica Langa. Hit ktory wdarl sie na stol i pozostal w pamieci na dlugo. Bardzo dynamiczna i emocjonujaca rozgrywka. Swietnie wyglada na stole, piekne figurki, grafiki na kartach, sama plansza. Do tego mechanicznie naprawdę dobrze działa i właściwie to jedna wielka walka o dominację i niszczenie wrogów. Trylogia Langa to wikingowie, starożytny Egipt i feudalna Japonia. Mi tematyka wojowników z północy pasuje najbardziej i najlepiej oddaje ten niezwykle krwawy i bardzo dynamiczny klimat

Dość fajna i prosta gra area control. Zajmowanie, podbijanie, przeskakiwanie z jednej części planszy na inną bez zbędnego pierdzielenia. Nie ma tu wielkiej strategii bo dostajemy karty z draftu i nie bardzo możemy je sobie powiązać, coś tam można zaplanować, ale różnie może być. Nie działa na 2 osoby, dopiero przy 3 jest zabawa. Łatwo wytłumaczyć zasady. Taka gra na imprezę z dodatkiem figurek, które upiększają grę.

To co ma ogromne znaczenie w odbiorze Blood Rage, jak i fanu z rozgrywki, to znajomość kart. Ta gra bardzo mocno opiera się na wydraftowanych kartach i gracze, którzy rozegrali kilka partii, będą mieli przewagę nad tymi, co siadają do tytułu pierwszy raz. Gra jest bardzo płynna i dynamiczna, a grając na więcej graczy, jest również ciasno i dużo się dzieje. Szybkie tury, w których wykonujemy kolejno po jednej akcji, a także dosyć prosty i sprawny system walki, nie ma w grze zbyt dużo przerw, nie czuć tutaj znużenia. Na minus jednak muszę wskazać planszetki graczy, cienki papier. Jest też kilka mało intuicyjnych rzeczy, jak walka z innymi klanami, która odbywa się tylko jeśli ktoś wykonuje akcję plądrowania danego regionu, więc w splądrowanym regionie już nie zawalczymy. Można też wygrać walkę, a nie plądrować (nie my zainicjowaliśmy akcję). Niby to wszystko ma sens, ale na początku może się graczom pomieszać. Niektóre kombinacje kart robią też chore combosy, które nie powinny istnieć, chociaż dają jednocześnie dużo satysfakcji i zabawy z rozgrywki, no a przynajmniej danemu graczowi Podsumowując, Blood Rage najmniej mi się podoba z całej mitologicznej trylogii Erica Langa. Może to po prostu moje uprzedzenia, ale jestem fanem gier area control, a nie graveyard control. Odpowiednie umieranie za dużo punktów? Średnio mi leży. ~ Mateusz