Dla kogo? Generealnie dla fanów gier area control z trick takingiem. Gra absolutnie nie jest pasjansowa i nie ma co w niej liczyć na ciułaniu swojego poletka. Zasad jest sporo i nie rekomendowałbym tego tytułu graczom poniżej 14 roku życia. O co chodzi? W Arcs gracze wcielą się w kosmiczne cywilizacje, które jak to zwykle bywa zmierzą się o kontrole militarną i ekonomiczną w galaktyce. Rozgrywka jest podzielona na max. 5 rund w których każdy z graczy, będzie wykonywał jedna z akcji wskazanych na kartach, które zagrywać będziemy je na zasadzie tricktakingu. Będziemy pozyskiwać zasoby, zajmować regiony, walczyć oraz rabować. Rozgrywka skończyć się może po osiągnieciu przez któregoś z graczy odpowiedniej liczby punktów bądź z końcem 5 rundy. Wrażenia: Siadając do Arcs nie miałem oczekiwań. I powiem szczerze. Jeżeli to miałby być tytuł roku 2024r....to byłby bardzo smutny rok. Gra nie jest zła, ale mono mi się dłużyła i rozgrywka nie niosła z sobą jakieś szczególnych emocji. Od graliśmy bo graliśmy, ja przegrałem, ktoś wygrał i tyle. Mimo, że całkiem lubię Trick Taking to tu mnie on bardziej nurzył, niż dodawał emocji. Miałem karty, patrzyłem na nie, ale zwykle było mi totalnie bez różnicy, którym graczem w kolejności będę - a ma to w rozgrywce spore znaczenie. Na plus sposób punktowania, który prowadzi czasami do przepychanek na planszy. Wykonanie: Wykonanie jest okej. Nic nie zachwyca, ale też nic nie załamuje. Figurki niby nie zupełnie generyczne, ale nic szczególnego. Karty i żetony poprawne. Ilustracje są specyficzne. Mnie akurat ta estetyka nie robi. Na plus na pewno czytelność.

Arcs to dla mnie niemałe zaskoczenie. Patrząc wyłącznie na szatę graficzną, wielkość pudełka i ogólny vibe, który widziałem gdzieś w sieci, gra stała się u mnie z miejsca tytułem must play i must have. W końcu przyszła moja rozgrywka i niezrażony bardzo różnymi opiniami, zasiadłem do stołu ze znajomymi. Arcs to niesamowicie wciągająca space-opera, w której zarządzamy poczynaniami naszej frakcji w kosmosie. Z jednej strony bije w nas dość mroczny klimat i specyficzna kreska Ferrina, z drugiej, zwłaszcza na kartach, mamy sporo fajnego humoru. A sama gra napędzana jest przez genialny system akcji wynikający z mechaniki trick-takingu (z którą by the way w końcu się pokochałem!). Zmienność akcji, to że każdy w tej grze idzie w inną stronę, to że jest to wyścig, a same bitwy to mega emocjonujące starcia, daje tej grze z miejsca laur mocno oryginalnego i dość innowacyjnego tytułu. Polecam spróbować :) Plus dodatki wnoszą całą masę zmian, w tym kampanię do rozegrania <3

ARCS to kosmiczna opera ale bez mydła. To brutalna, spektakularna i epicka gra z mechanizmem, którego po prostu nienawidzę. Jednak wszystko działa tu bardzo dobrze. Zasady tej gry o dziwo są proste i łatwe do wytłumaczenia. Natomiast zrozumienie tego jak radzić sobie w konflikcie i jak odpowiednio zagrywać karty będzie wymagało od nas co najmniej kilku rozgrywek. Wtedy też dopiero poznamy jak robić te wszystkie sztuczki i nareszcie poczujemy mnogość możliwości. Najbardziej lubię w ARCS to, że każda rozgrywka będzie trochę inna. Bo mimo iż mamy tylko 6 metod punktacji to cały czas musimy reagować na to co robią inni gracze i przystosowywać się do sytuacji na planszy. Wszystko jeszcze bardziej urozmaicimy sobie zbudowaniem własnej asymetrii. Ostateczny werdykt: ARCS to brutalna gra, która premiuje agresywnych graczy nie bojących się podejmować odważnych decyzji.