Dla kogo? Generealnie dla fanów gier area control z trick takingiem. Gra absolutnie nie jest pasjansowa i nie ma co w niej liczyć na ciułaniu swojego poletka. Zasad jest sporo i nie rekomendowałbym tego tytułu graczom poniżej 14 roku życia. O co chodzi? W Arcs gracze wcielą się w kosmiczne cywilizacje, które jak to zwykle bywa zmierzą się o kontrole militarną i ekonomiczną w galaktyce. Rozgrywka jest podzielona na max. 5 rund w których każdy z graczy, będzie wykonywał jedna z akcji wskazanych na kartach, które zagrywać będziemy je na zasadzie tricktakingu. Będziemy pozyskiwać zasoby, zajmować regiony, walczyć oraz rabować. Rozgrywka skończyć się może po osiągnieciu przez któregoś z graczy odpowiedniej liczby punktów bądź z końcem 5 rundy. Wrażenia: Siadając do Arcs nie miałem oczekiwań. I powiem szczerze. Jeżeli to miałby być tytuł roku 2024r....to byłby bardzo smutny rok. Gra nie jest zła, ale mono mi się dłużyła i rozgrywka nie niosła z sobą jakieś szczególnych emocji. Od graliśmy bo graliśmy, ja przegrałem, ktoś wygrał i tyle. Mimo, że całkiem lubię Trick Taking to tu mnie on bardziej nurzył, niż dodawał emocji. Miałem karty, patrzyłem na nie, ale zwykle było mi totalnie bez różnicy, którym graczem w kolejności będę - a ma to w rozgrywce spore znaczenie. Na plus sposób punktowania, który prowadzi czasami do przepychanek na planszy. Wykonanie: Wykonanie jest okej. Nic nie zachwyca, ale też nic nie załamuje. Figurki niby nie zupełnie generyczne, ale nic szczególnego. Karty i żetony poprawne. Ilustracje są specyficzne. Mnie akurat ta estetyka nie robi. Na plus na pewno czytelność.

O czym jest Arcs? O byciu zarządcą swojej frakcji w kosmosie, frakcje są asymetryczne, my graliśmy w wariancie bez asymetrii. Przyjemność z gry była bardzo duża, mogę sobie tylko wyobrazić jak dużo możliwości daje zastosowanie asymetrycznych liderów z ich unikalnymi umiejętnościami. Wracając do sedna staramy się przetrwać w kosmosie i tak będziemy osiedlać się na nowych planetach, budować budynki, rozbudowywać swoją flotę statków, walczyć z innymi graczami, zbierać surowce z planet, które potem możemy wymienić na poszczególne akcje. Ciekawym zabiegiem jest tutaj zagrywanie kart z akcjami, żeby określić inicjatywę w kolejnej turze kto będzie zaczynał pierwszy i ile będzie miał możliwych akcji, plus ten kto zaczyna ma prawo określić za co będziemy punktować w danym pokoleniu/rundzie. Arcs jest nastawiona na negatywną interakcję, możemy okradać planety rywali oraz ich samych z surowców, jakby tego było mało mamy możliwość brania zakładników. Natomiast nie za wszystko dostaniemy punkty w danym pokoleniu. Mi się bardzo podobało, na tyle, że jak tylko gra wyjdzie po polsku chciałbym ją mieć. Jest w tej grze dużo zwrotów akcji i nawet jak słabo nam idzie na początku, to mam szansę w każdej chwili wrócić do gry i ją wygrać. Na duży plus ciekawy system punktowania, walki (sami decydujemy jakim kościami atakujemy rywala). Gra mocno angażuje, a sytuacja na stole może się szybko zmienić, plansza i grafiki na kartach bardzo mi się podobały. A więc Arcs to coś więcej niż sucha walka o punkty, Arcs to klimat i przeżycie. Z asymetrycznymi liderami może być więcej, na teraz. 8/10