Aeon’s End jest trudny. Ewentualnie w dalszym ciągu nie potrafię dobrze w niego grać, ale miewam problemy z pokonaniem nawet pierwszego, sugerowanego bossa. Bardzo łatwo tu o stracenie życia, Nemezis, niedopilnowany, w mgnieniu oka może zmieść Gravehold w pył. Mechanika nietasowania talii wydaje się bardzo kontrintuicyjna na początku, ale szybko się do tego człowiek przyzwyczaja i docenia dodatkową warstwę taktyczną. Cieszy mnie też bardzo, że każdy z magów jest unikalny, podobnież Nemezis. Jedynie co mi się faktycznie średnio podoba, to ta nieszczęsna talia tur. Chyba jednak wolałbym, jakby kolejność graczy i Nemezis była ustalona z góry. Rozumiem założenie, ale w moim odczuciu wprowadza to zbyt dużą losowość i nierzadko się zdarzało tak, że to, co sobie zaplanowałem w swojej turze, spaliło na konewce, bo akurat wypadły dwie tury Nemezis pod rząd… Niemniej jednak uważam, że Aeon’s End to naprawdę kawał solidnej gry. Sama podstawka oferuje całą masę dobrej (ale i diabelnie wymagającej) rozrywki, a zatrzęsienie dodatków powinno zadowolić najbardziej oddanych fanów serii. ~ Kryspin