Bardzo dobra gra. Pierwsza rozgrywka trochę mnie przytłoczyła, ale z każdą kolejną było już tylko coraz lepiej. Nie da się nie zauważyć podobieństw do serii Zachodniego Królestwa, ale dla mnie to wielki plus. Rozgrywka wymaga sporo rozkminy i planowania akcji do przodu. Gra głównie opiera się na zbieraniu zestawów symboli w taki sposób, by zapunktować jak najwięcej. Warto też nie zaniedbać toru dziennika, by przeciwnik (przeciwnicy) nie zgarnęli z niego wszystkich najlepszych profitów. Szybkość poruszania się po torze definiuje też długość rozgrywki, co dla jednych może być wadą, a dla drugich zaletą. Niespiesznie się poruszając, możemy rozciągnąć grę na 4+ godzin, a jakby się uprzeć, żeby po nim gnać, to pewnie dałoby radę zamknąć całość w godzinie z hakiem. Jednak na razie standardowa nasza rozgrywka dla dwóch osób to około 2 godziny, co wystarcza na zbudowanie niezłego silniczka i zebranie dużej ilości symboli, bez nadmiernego skracania i wydłużania gry.

W sumie to seria Południowego Tygrysu wprowadziła gry Garphill na nieco inny level. Mamy tutaj znowy euraska, mamy worker placement, mamy karty, mamy piękne grafiki. Ale też dodano znacznie większą ciężkość, która jak słyszałem wzrasta mocno w Scholarsach. Gra wymaga od nas mocnego przemyślenia w co idziemy i obrania jakiejś strategii. Ale jak załapiemy już trzon rozgrywki i co możemy zrobić i co zbierać, to gra się bardzo przyjemnie i płynnie. Sama plansza nie zachwyca (mnie przynajmniej), ale ta gra po chwili staje się bardzo czytelna i zrozumiała. Polecam zaawansowanym graczom i fanom gier Garphill Games :)

Średnia ciężkość plus - tak oceniamy tę pozycję z żółtej linii Shema. W Wędrowcach budujemy swoistego rodzaju tableu na sterydach. Nie będziemy jedynie zbierać kart krajobrazów, morza, czy nieba. Ale też odpalać z nich wzmocnione i urozmaicone wersje akcji z planszetki gracza. Czas odmierzać nam będzie specjalny modułowy tor, na którym poruszamy się za pomocą ikon kałamarza. I tutaj od razu warto zwrócić uwagę, iż tempo gry może być różne. Wszystko zależy od tego, jak szybko gracze będą wypełniać kolejne warunki przejścia na wspomnianym już torze. W związku z tym koniecznie trzeba obserwować poczynania współgraczy, gdyż bardzo szybko i brutalnie można zostać z tyłu tego swoistego wyścigu. Gra jest wyraźną sałatką punktową, w której jednak mocny nacisk położony jest na grę pod cele. Jeśli ich nie zrealizujesz i do tego nie dopalisz mnożnikami z kart inspiracji, to raczej nie wygrasz. Czy to źle? Absolutnie nie. Gra zmusza do objęcia strategii i konsekwentnego jej wypełniania. Granie na oślep na pewno tutaj nie pomoże. Wędrowcy posiadają specyficzną oprawę graficzną, ale cieszy ona oko i jest spójna w całości gry. Na duży plus wykonanie, które jest kolorowe, ikony mimo, że momentami małe to czytelne. Tak, tak jest ich sporo, ale dzięki temu gra jest niezależna językowo. Kolejny plus to insert, ale pół otwarty, dlatego gra na półce musi leżeć, a nie stać - chyba że przed każdą rozgrywką waszym hobby jest okiełznanie armageddonu w pudełku. Gra bardzo dobrze się skaluje, ale przy komplecie graczy, może się znacząco wydłużyć - zalecamy nie grać z osobami, które cierpią na chroniczny paraliż decyzyjny. Dzięki temu, że każda rozgrywka jest inna (modułowość elementów, rozkładu bonusów etc), chętnie siadamy do tego tytułu, zwłaszcza, że na 2 osoby zamykamy partyjkę w 1,5h.