Dziś już nieodstępna (tylko wtórny rynek). Gra paradoks: wyczekiwana, hejtowana, odrzucona, przeproszona. Eaa pożądania dopiero nadejdzie.. 😉 Przyczynkiem jej sławy i upadku był.. Marlon Brando na okładce. Postrzegana i hypowana klimatem Ojca Chrzestnego.. rozczarowała fanów, skutkiem czego została krytycznie przyjęta, a właściwie nie przyjęta przez graczy. Kompletnie bez sensu. Dlaczego? Dlatego, że gra jest znakomitym, eleganckim w zasadach i obsłudze area control, swobodnie konkurujących z pozostałymi dziełami Erica Langa. Ba, pokuszę się o stwierdzenie, że w wielu aspektach je przebijającym.. ma w zasadzie jedna wadę, oprócz tego, że nie ma nic wspólnego z książką Puzo czy filmem Coppoli - jest brzydka. CMoN wydał cały hajs na Brando, i nie starczyło już na grafika. Poza tym - bomba. Setup, czas rozgrywki, figurki, regrywalnośc, sama mechanika, miodność, gra nad stolem: wszystko bangla. Nawet instrukcja jest ok (i ładnie zilustrowana). Tylko grafiki na kartach bieda ekstremalna. Ale to detal: gra jest świetna, obok Greedu i La cosa nostra, moja ulubiona gra mafijna..