U mnie z Rootem cięzko. Z kilku powodów: 1) brakuje mi towarzystwa stałego, z tego powodu 2) gra rzadko ląduje na stole, co oznacza, że 3) muszę za każdym razem przypominać sobie zasady, a 4) przy asymetrii muszę to robić dla wszystkich granych frakcji i 5) za każdym razem tłumaczyć nowym graczom. Sumarycznie - koszmar. A gra jest świetna. NIe jest to żadne słodkie kiziu-miziu, tylko solidny wojennik i naparzanka na całego. Czapki z głow przed Colem Wehlre za zaprojektowanie tego. Ale chłop ewidentnie "umi" w gry. Root, John Company, Pax Pamir - wszystko to jest absolutny top. Ale jak mówię - uważajcie na Roota - z przyczyn wskazanych powyżej, możecie się naciąc. To jest po prostu gra nie dla każdego. Wadą jest też jej "długi ogon" - gra ma milion dodatków (mam jeden, ale nie oceniam, bo go nigdy nie ograłem), a w przypadku fanów oznacza: będziesz miał wydatki.. tak więc - uważajcie!

grałem w 7 osób z dodatkiem. w ekipie 3 osoby grały pierwszy raz. zasady wprowadzające lektura na 5 minut, zasad dokładnych nie czytałem bo inni czytali ;), poznanie swojej frakcji 5 minut i można grać. poznanie całej gry ..... oj tu grubo, bo jaką taktyką grać... nie znoszę areacontrol ale to mi się podobało, fajna gra. przy 7 osobach start był nudny i miałem ochotę wstać i wyjść..... ale po 2 turach gra się rozkręciła i jak kończyłem to mialem wypieki na polikach i wysokie ciśnienie.... kłopot jest taki, że w naszej grze koty dostały fest łomot w 3 turze i gracz w zasadzie mógł iść do domu.... w grze się gra cały czas przeciwko komuś i co turę jest inny sojusz, kłótnie przy stole i targi to jest to co lubię. nie jest to pasjans a full kontakt. lubię jak w grach są karty, a w tej grze są i są kostki. zagram chętnie jeszcze raz, ale pewnie dostane już łomot