Najtrudniejsza z Trylogii. Najbardziej złożona i wymagajaca - to jak będzie działać i czy będzie działać zależy od samych graczy: musicie lubić grę nad stołem, rozmawiać, negocjować. Bo cały klimat - a jest go bardzo duzo - tkwi właśnie w tym zewnętrznym aspekcie dodawanym przez graczy. Inaczej figurki pozostała wyłącznie plastikiem, mapa ogromnym kawałem papieru, itp. Ja cenię bardzo element zdrady, zaszyty centralnie w strukturze gry. Powoduje on, że od samego początku jest duszno i zlowrogo: tak wyobrazam sobie relacje spoleczne feudalnej Japonii. Mamy sojuszników i przeciwników, ale to nic nie znaczy. Nie pytamy "czy" ale "kiedy" nasz partner wbije nam nóż w plecy, dlatego sami chcemy go ubiec.. Cały czas rozglądamy się na boki, momentami bardziej pilnując sojusznika niż przeciwników. Wczorajszy wrog moze stac sie sojusznikiem w usunieciu wczesniejszego partnera, choć i jego będziemy chcieli sie pozbyc, nim on obroci sie przeciwko nam. Tak jak napisałem - słowo "dusznie" najbardziej oddaje moje wrażenie z gry. Ale oprocz klimatu RS można cenic za mechanikę. Koncept gry genialnie harmonizuje kilka banalnych mechanizmów tworzących harmonijną całość: wybór akcji połączony z odwrotną kolejnością jej wykonania wymusza taktyczną adaptację wczesniej zaplanowanej szerszej decyzji strategicznej. Zręczne zakolejowanie akcji bitew pozwala odnosić sukcesy w pozornie przegranych sytuacjach. Przeglad wiekszej ilosci kart akcji pozwala przewidziec ruchy wspolgraczy ale i trochę nimi manipulowac. Dobór zimowych ulepszeń pozwala tworzyć punktowe kombosy na zgromadzonych kartach i odwracać wyniki rozgrywek. Ale jest tego wiecej: przerwy kami, waga honoru, idea sojuszu z indywidualną rywalizacją.. wszystko ma tu znaczenie i w zrecxnych rekach stanowi niebezpieczny oręż. To jest piękne. Prostota tworząca architekturę złożoności. Takie rzeczy tylko w Japonii! Uwielbiam. Ale niestety, nie siadam do RS zbyt często, i robię to z wybranymi osobami: gra działa dopiero od 3 osób.. zajmuje mnóstwo miejsca na stole.. tłumaczy sie zasady moze i prosto, ale trudniej przekazac nowym osobom złożoność i efektywność posunięc (to akurat cecha wielu wybitnych gier),.. sumarycznie, nie dla każdego.