Ta gra spośród wszystkich gier w jakie grałem wywołała u mnie najwiękksze emocje. Świetna karcianka ze świetnym klimatem. Jeszcze mnie nigdy nie miałem takich ciarkek na plecach jak podczas rozgrywki w tą grę. Po rozgrywce jeszcze 20 minut gadaliśmy o tym co się działo co można zrobić lepiej podczas partii. Grałem w mtg, yugioh, pokemony, gejsze, mindbuga, radlandsy no żadna nie dorasta Paganowi do pięt. Jedynie Elekt z dodatkami jest tak na równi

Zagrałem kilka razy i zawsze miałem wrażenie, że balans w tej grze nie istnieje. Łowca moim zdaniem ma prościej, a wiedźma musi mocno kombinować żeby wygrać. Dodatkowo, jak na grę pojedynkową, to każda rozgrywka się dłużyła. Oczekiwałem czegoś innego. Po tych paru rozgrywkach nie mieliśmy wielkiej chęci już do niej siadać i poszła na sprzedaż. Teraz pewnie cieszy nowego nabywcę, tym bardziej, ze gra trudno dostępna. Niech bawi się dobrze, mi nie podeszła.

Pagan: Tajemnica Roanoke to asymetryczna gra dwuosobowa. Jeden gracz wciela się w Wiedzmę, która chce odprawić rytuał, drugi przybiera rolę Łowcy, który ma za zadanie zidentyfikować Wiedźmę wśród wieśniaków. Głównymi mechanikami w grze są: zarządzanie ręką oraz worker placement. Gracze mają 3 pionki, które wysyłają do wieśniaków. Wykonują akcję oraz rozmieszczają sekrety i poszlaki. Każdy gracz ma swoje unikalne talie i własne akcje. Po pięciu partiach wciąż nie rozgryzłam tej gry, wciąż odkrywam coś nowego, pomimo zagrywania tych samych kart. Jednak one wychodzą w różnych momentach, dzięki czemu gra pomimo swojego określonego formatu, potrafi być zaskakująca i dynamiczna. Kiedy gracze poznają już karty, partie stają się potyczką umysłów, w której wygra sprytniejszy. Nie czułam za bardzo, żeby losowość dobieranych kart mi w jakiś sposób przeszkadzała. Rozgrywka trwa na tyle długo, że rozkładają się te karty i nie można na nie zrzucić całej winy. Nie powiedziałabym, że jest to gra dedukcyjna, bo w moich partiach absolutnie tego nie czuję, dużo bardziej widzę tu eurosuchara, w którym optymalizujemy swoje ruchy i analizujemy planszę po rozegraniu tury przeciwnika. Pagan podoba mi się, choć czuję, że ledwo poznałam tę grę. Wciąż wygranie w nią jest dla mnie zagadką. Ocena po 5 partiach. 3 gry jako Wiedźma, 2 jako Łowca. Średni czas gry = 127 min.