Noriaki Kasai wśród planszówek - staruszek, który dalej trzyma świetną formę mimo młodszej konkurencji. Na rynku od 14 lat, w międzyczasie zgarnął sporo nagród, w tym Golden Geeka w 2009 , w dalszym ciągu na 59 pozycji top 100 nalepszych gier wg BGG i nic dziwnego, bo uważam, że jest grą wyśmienitą. Jak wyczytamy na samym początku instrukcji, LeHavre to gra o zarządzaniu portem, budowaniu statków oraz wznoszeniu budynków. I to jest opis wystarczający i w pełni wyczerpujący temat - bo dokładnie to będziemy robić. Urzekła mnie prostota zasad połączona z mnogością możliwości. Grę tłumaczy się w minutę: w swojej turze mamy do wykonania jedną z dwóch akcji obowiązkowych – albo zgarniamy towary z jednego straganu albo wysyłamy swojego robotnika do budynku, by wykonać akcję. Oprócz tego jako akcję dodatkową możemy sprzedać lub kupić jakiś budynek za pieniądze, jeśli nie chcemy lub nie możemy go wybudować wydając surowce. I to tyle! Oczywiście Uwe Rosenberg nie byłby sobą, gdyby nie obciążył nas swoją gastronomiczną fiksacją, bo w tym całym zarządzaniu portem nie możemy zapominać o żywieniu swoich ludzi, które to żywienie następuje na koniec każdej rundy. Musimy więc dbać o zaopatrzenie, ale też o surowce niezbędne do wznoszenia budynków i rozwoju przemysłowego. Gratka dla fanów zarządzania zasobami, pozycja obowiązkowa dla miłośników Agricoli, choć dla mnie osobiście przebija Agricolę i do LeHavre zasiądę dużo chętniej. Nie zgodzę się z oceną ciężkości gry na BGG – nie mam pojęcia skąd wzięło się 3,73 / 5. Owszem, nie jest to tytuł dla graczy całkowicie początkujących, rozgrywka w 2 osoby trwa min. 2 godziny i trzeba się trochę napocić, żeby wykręcić dobry wynik, ale moim zdaniem 3/5 to jest max. jeśli chodzi o trudność i stopień zaawansowania. Le Havre jest ilustrowane w staroaustriackim stylu kreską Klemensa Franza, która do mnie za bardzo nie trafia, ale brak walorów estetycznych jest z nawiązką rekompensowany jakością rozgrywki. Polecam!