Inventions opiera się głównie na mechanice worker placement. Gracze mogą wykonać jedną z dziesięciu akcji. Większość akcji składa się z kilku czynności, które możemy wykonać. Dodatkowo w niektórych miejscach mamy możliwość wykorzystania akcji łańcuchowych, a to powoduje wykonanie dodatkowej akcji krok po kroku. W jednej turze może udać nam się wykonać takich akcji z 3 albo nawet 4. To powoduje niesamowicie satysfakcjonującą lawinę combosów, jak również całkiem spory paraliż analityczny. Często bywa tak, że upatrzymy sobie jakąś akcję i próbujemy od końca do niej dotrzeć, najlepiej wykorzystując wszystkie znaczniki łańcuchów, jakie otrzymaliśmy w tej turze. Gdy plan się powiecie, czuć dużo satysfakcji. Można się tu bawić na wiele sposobów, choć koniec końców wykonujemy podobne akcje, jednak zawsze stajemy przed pewnego rodzaju rozwiązaniem zagadki logicznej, żeby wycisnąć ze swojej tury jak najwięcej. Charakter rozgrywki przypomina mi Biały Zamek. W nim gracze mieli tylko dziewięć tur i musieli wyciągnąć z tego jak najwięcej punktów. Podobnie jest w Inventions: Ewolucja idei, w którym gramy przez 13 rund i staramy się jak najlepiej wykorzystać ten upływający czas. Zaskoczyło mnie w tej grze jak szybko i „bezboleśnie” przebiega. Przy graczach, którzy nie mają skłonności do AP, rozgrywkę można zamknąć w około dwie godziny. Gorzej sprawa może wyglądać, gdy traficie na planszowych myślicieli, bo jest się tu nad czym zastanawiać. Możliwe jest zaplanowanie akcji w turze przeciwników, jednak czasem, to co zrobią przeciwnicy, może mieć wpływ na naszą akcję. Dużo jest interakcji między graczami. Ta interakcja sprawia, że nie zawsze uda nam się wykonać to, co pierwotnie planowaliśmy. Dla mnie jednak występująca interakcja w Inventions jest na odpowiednim poziomie. Nie da się nią kogoś totalnie zablokować, a jedynie wpłynąć i zmusić do wybrania innej drogi do osiągnięcia tego samego rezultatu. To sprawia, że ta gra tylko zyskuje w moich oczach. ~ Kasia