Gloomhaven: Szczęki Lwa

Gra chciała by być historią, ale jest jej parę zdań na przygodę. Gra chciała by być trudnym puzzlem, ale losowa inicjatywa i losowy dociąg ruchów przeciwników oraz modyfikatorów walki nie pozwalają na skuteczne planowanie. Gra chciała by być o rozwoju postaci, ale możliwość przegrywania w celu dobycia doświadczenia i pieniędzy sprawia, że nie ma ograniczeń co do poziomu na jakim chcemy być i przedmiotów jakie bierzemy z obecnej puli. Przede wszystkim większość kart jest nieciekawa co sprawia, że tylko kilka tur robi się coś fajnego a pozostałe to co pozostało. Najgorzej boli ograniczenie walki poprzez odrzucanie kart co sprawia, że postacie niezależnie od poziomu rozwoju zawsze są słabeuszami co szybko się męczą i dostają bęcki od byle szczura czy to na początku czy na końcu przygody - co świetnie pokazuje komiks w bardzo brzydkiej oprawie graficznej. Pomalowałem wszystkie figurki i puściłem w świat - nie było ich dużo jako, ze wrogowie i pułapki są z tektury, a przeszkody czy drzwi trzeba by zrobić samemu.