Jedna z naszych pierwszych wspólnych gier. Można powiedzieć, że to Everdell i Arnak splotły nasze losy, ale wracając do gry, to świetny i ponadczasowy tytuł. Jeden z najlepiej prezentujących się na stole. Już pudełko podstawowe bez upiększeń robi robotę. Natomiast niech rynek ulepszeń do tej gry świadczy o jej popularności. Wszystko jest absolutnie przepięknie zilustrowane. Gra zabiera nas w kolorowy, baśniowy i słodki świat, którego nie chce się opuszczać. Całość to zmyślna mieszanka worker placement, tableu builder, momentami set collection i ciągłego podbierania sobie akcji. W grze występuje niewielka ilość negatywnej interakcji, co dla nas jest plusem, gdyż w grach tego typu nie szukamy złośliwości względem innych graczy. Everdell rozkręca jest nieco powoli, ale jak ruszy to można wykręcić takie combo, że jeżom igły powypadają z wrażenia. Everdell nie jest w najmniejszym stopniu grą bezmyślną. To średniej ciężkości euro, w którym trzeba dobrze planować i jeszcze lepiej liczyć. Dlatego słodkość słodkością, ale mózgiem też trzeba ruszyć. W naszej kolekcji zostanie na wieki wieków.

Nie ma co ukrywać - gra jest przepiękna. Ilustracje na kartach, plansza nawet zasoby - gumowe jagódki (zwane przez nas gumi jagodami😁). Jest tylko jeden mankament - drzewo. Ech... no i co tu dużo mówić, drzewo jest po prostu wykonane z słabej jakości tektury. Rozpada się, rozkleja, czasami nawet może odpaść kawałek... Szkoda bo gdyby nie drzewo to do wykonania gry nie można by było się przyczepić. No i pewnie niektórzy z Was powiedzą teraz - "Halo! Przecież jak ci coś nie pasuje to możesz kupić drewniane drzewo". No tak, ale nie każdy chce kupować ulepszenie do gierki za sześć dych. Dla mnie to jest trochę tak jak w Nemezisie - jest znacznik pierwszego gracza, jest dosyć dobrej jakości, a jak ktoś chce to może sobie kupić zamiast tego figurkę. No fajnie. Tylko tutaj wydawca nie daje nam możliwości wyboru. Wiem że gdyby to drzewo nie było niskiej jakości, to to drewniane wogle by się nie sprzedawało, no ale proszę Was... Troszkę poszanowania od wydawcy. Uffff, ale się rozpisałem o tym drzewie 😉. A zatem teraz czas na podsumowanie. Ogólnie gra Everdell jest piękną rodzinną grą, która sprawdzi się nawet u bardziej doświadczonych graczy. Jedyna moja uwaga mechaniczna - rozumiem że to prosta gra rodzinna, ale jak dla mnie mogli dodać jakiegoś twista, który lekko zróżnicowałby rozgrywkę. No ale cóż. Obiecałem jeszcze że powiem coś o sugerowanym wieku graczy. Gra jest tak prosta, że spokojnie nawet ośmiolatki ją ogarną. Nie ma co się bać, choć cena może lekko przerazić, tak jednak my gorąco polecamy gierkę, mimo iż nie jest idealna, to naprawdę przyjemna.

Dla kogo? Idealne, aby zachęcić tematem gier osoby z większą wrażliwością estetyczna, a zarazem nie gra dla dzieci. Zasady gry nie są bardzo skomplikowane jednak mimo cukierkowego wyglądu odradzałbym wybór tego tytułu do gry z dziećmi poniżej 12roku życia. O co chodzi? W grze wcielamy się w budowniczych tytułowego miasteczka Everdell, którzy za zadanie będą mieli stworzyć idealna enklawę dla wszelkiej maści zwierzątek. W tym celu budować będziemy budynki, a takze rekrutować wszelkiej maści usługodawców wzbogacających funkcjonalność naszego miasteczka. Everdell to w zasadzie gra karciana z elementem worker placement. W grze będziemy musieli pozyskiwać różnego rodzaju zasoby, móc rozbudowywać nasze miasteczko. Niemniej powierzchnia Everdell nie jest z gumy! Tak więc każdy z graczy będzie mógł zagrać maksymalnie 15kart do swojego miasta. W związku z czym trzeba robić to z głową. Rozgrywka ma asymetryczna liczbę rund i kończy się w momencie ,gdy ostatni z graczy straci możliwość wykonania kolejnej akcji. Odczucia: Everdell jest klimatycznie lekką i nie stresując gr.ą Nie ma w niej jednej drogi do zwycięstwa, a karty, które będziemy mieli do dyspozycji pojawiają się w losowy sposób, tak więc ciężko w niej obrać od razu jakąś konkretną strategie, a raczej trzeba kombinować z wszystkim na bieżąco. Nie jestem też fanem dużej interakcji w grach typu euro, wiec w tym everdell również przypadł mi do gustu, ponieważ, z wyjątkiem podbierania kart i ewentualnego zagrania przeciwnikowi karty błazna każdy gracze nie są w stanie sobie dokuczyć. Największa wada Everdella jest ogranie. Gracz, który zna już karty i wie czego się spodziewać ma w tej grze dużą przewagę nad nowicjuszami, co może być frustrujące. Wykonanie: wykonanie jest bajeczne. Dużo osób narzeka na drzewo, które faktycznie nie spełnia szczególnie żadnej funkcji, ale ładnie się prezentuje i moje osobiste drzewo pomimo już sporej ilości rozegranych partii (w okolicach 20) wciąż wygląda dobrze i nie jest specjalnie zniszczone. Zasoby nie są generyczne lecz każdy ma swój wyjątkowy kształt i fakturę odpowiednią do tego co reprezentują. Ilustracje oraz grafiki na kartach to też majstersztyk i samo patrzenie na nie jest przyjemne.

O pięknie Everdella krążą już legendy i ciężko się z nimi nie zgodzić. Grafiki to miód dla oczu, wykonanie komponentów jest ukłonem dla wszystkich lubiących estetykę, duża przejrzysta plansza i dobrze zorganizowana wypraska są wisienką na torcie. Klimat gry jest bardzo przyjemny i odczuwalny. Mechanicznie gra w pierwszej rozgrywce wydała mi się nieprzemyślana i nie do poukładania w głowie - silniczek, który rozkręca się bardzo powoli (jeśli się nie ma dobrych kart to nawet jeszcze dłużej), jednak już druga rozgrywka była znacznie lepsza, a każda kolejna dostarczała tylko frajdy.