Everdell to gra , która wciągnęła mnie w planszowy świat, gdy pokazali mi ją znajomi, poprosiłam o pożyczenie i grałam przez kilka dni, później kupiłam własny egzemplarz. Mam rozegranych mnóstwo partii, uwielbiam do niej wracać, to jest moje planszowkowe spa 😉 Everdell jest grą pięknie wykonaną, obecnie na rynku jest też sporo dodatków, które sprawiają, że gra jest ciekawsza i trudniejsza. Gram zawsze z wszystkimi małymi dodatkami plus jakieś dwa większe. Dzięki dodatkom gra wchodzi na wyższy lewel kombinowania, jeśli chcemy wycisnąć z niej maximum to trzeba sporo pogłówkować. Można też oczywiście grać sobie lajtowo i też jest z tego funn. Gra zdecydowanie zyskuje przy ograniu, gdy znamy już karty to wiemy na co czekać, czego szukać w talii, jak je ze sobą kombić. Na początku gra się trochę na oślep, czytamy każdą kartę, która wyjdzie na łąkę lub na rękę, zajmuje to sporo czasu i nie wiemy co jeszcze może się kryć w stosie kart, później gdy zna się karty na pamięć, gra nabiera tempa i łatwiej zaplanować swoją strategię. Grę bardzo polecam, ładna, można pokombinować i ma sporo dodatków, gdyby ktoś chciał sobie ją rozbudowywać.

Okładka zawsze przywodzi mi na myśl powieść mojego dzieciństwa czyli "O czym szumią wierzby". A o czym szumią wierzby w Everdell? O zwierzątkach, które zdobywają surowce (worker placement) by pomóc rozwijać miasteczko (tableau z kart), podróżują i biorą udział w wydarzeniach, przynosząc nam pomyślność (a przede wszystkim punkty na koniec gry). Everdell z jednej strony pozwala wprowadzić do świata "euro" gier, ale z drugiej strony jest tak ładna, że chętnie zagrają w nią nawet ci, których nie ciągnie do tego typu planszówek. Zasady są niezbyt długie i wydają się być łatwe do opanowania. Tytuł w zasadzie dla każdego. Oczywiście - jak przystało na nowoczesną planszówkę - zadbano o estetykę. Symbolem gry stało się drzewo, które choć pięknie się prezentuje, to walor praktyczny ma wątpliwy (złożone nie zmieści się z powrotem do pudełka, rozkładane i składane potrafi się łatwo zniszczyć).