Chaos w Starym Świecie

Ciężko jest się mierzyć z legendą, a taką obrosła ta gra. Wielu graczy jak słyszy Chaos w Starym Świecie to od razu widać, że oczy się im świecą. Miałem duże oczekiwania chyba za duże, spodziewałem się, że zagram w unikatową grę najlepszą którą grałem do tej pory. Tak nie było, ale też nie było źle. Problemem pewnie było też to, że z 4 osób tylko jedna już grała w chaos, jak się domyślacie w takim składzie wygrał Khorne, ja grałem Tzeentch i kiedy załapałem tak naprawdę jak grać tym bóstwem była już mniej więcej połowa gry. Gra opiera się na walce czterech bóstw chaosu, które walczą o władze. Bóstwa są asymetryczne i każdym punktuje się za co innego, oprócz kontroli danego terenu. Khorne - poprzez zabijanie, podbijanie zarówno ludności Starego Świata, jak i wyznawców innych potęg Chaosu. Nurgle - który jest panem rozkładu i zepsucia, najwięcej zyskuje w gęsto zaludnionuch miastach gdzie może szerzyć bez trudu swoje plagi i choroby. Tzeentch - jest wladcą czasu i knucia. Skutecznie psuje innym szyki, ale najlepiej radzi sobie tylko na terenach z odpowiednią ilości magicznej aury. Slaneesh - wladcą bólu i rozkoszy, potrafi zarówno uprzykszyć się przeciwnikom swoimi podstępami jak i wielką uciechę mu sprawia zabijanie Mechanicznie gra nadal się trzyma dobrze, nie jest to najlepsza gra area control w jaką grałem, ale trzyma się dobrze. Bardzo mi się podobał taki mroczny klimat, plansza imitująca ludzką skórę. Mechanikę zagrywania kart dających efekty i wzmocnienia też pochwalę, a dynamika gry powodowała, że byłem w nią zaangażowany. Na zdecydowany minus mało czytelna instrukcja i figurki na które trzeba uważać, żeby nic z nich nie odpadło. Także zasłużone 7/10