Jako ogromny fan Wojny o Pierścień nie mogłem się doczekać wersji karcianej. Po pierwsze byłem zdziwiony, że gra karciana dostała tak duże pudełko. Jak się okazało w połowie świeci ono pustkami. Domniemam, że to miejsce na dodatki. Kart w grze nie ma dużo. W oczy rzucają się grafiki. Niektóre znane są z dużego WoPa. Niestety są one dość mocno nierówne, ponieważ rysowane przez różnych autorów. Ikonografia również została zapożyczona od starszego brata. Gra to przeciąganie liny na minimum dwóch polach walki. Najszybsze porównanie to Zwierzęcy Front, choć oczywiście karciany WoP jest bardziej skomplikowany. Oddano tutaj chronologię zdarzeń z trylogii i jej klimat. Niestety jako gra ma bolączkę w postaci losowości. Kart na ręce mamy niewiele i może zdarzyć się sytuacja, że w swojej rundzie właściwie żadnej nie zagramy na pole walki, co budzi frustrację. Wariant na 2 osoby jest słaby. Zdecydowanie polecam ten 4 osobowy.

Niestety odbiłem się strasznie od tej gry. Grałem 2vs2, bo ponoć tak lepiej, a gra i tak się dłużyła. Karty są w wielu momentach właściwie dedykowane konkretnym lokacjom lub sparowane ze sobą. Kto pograł kilka razy ten już wie, że nie należy jakiejś zagrywać, ze inna jeszcze dojdzie, że gdzieś tam jest lokacja która robi combo z taką, a nie inna kartą.... i gra staje się optymalizacyjnym pasjansem. Sam pomysł na grę całkiem fajny, nic tam mega innowacyjnego, po prostu fajny, jednak tak bliskie powiązanie kart ze sobą i lokacjami, czyni tę grę niezwykle hermetyczną, co mnie osobiście bardzo przeszkadza.