Klimat, estetyka i świetna, nietuzinkowa mechanika zazębiających się akcji, które trzeba przewidzieć najmniej kilka ruchów do przodu. Kiedy uruchomić, jak długo czekać, żeby zyskać optymalne rozwiązanie. Bardzo dobre wykonanie planszy i trochę słabsze surowców i mepli. Zegar działa fenomenalnie. Gdyby jeszcze nie to uciążliwe karmienie robotników kukurydzą. Po Agrykoli można się nabawić urazu do tego typu wymogów w zasadach gry.

Przykład świetnego game designu. W akcji praktycznie tylko podnosimy lub kładziemy pionki. Za to w zależności od tego, jak długo nasz pion będzie leżał na kole, zrobimy coraz lepsze akcje, a tych jest mnóstwo. Gra jest mózgożerna, świetna pod względem wykonania i z całego serca polecam jej zakup, zwłaszcza przy jej obecnej cenie. Jedyny minus: nie siadajcie z ludźmi, którzy chcą przeanalizować wszystkie akcje, bo wpadną w potężny paraliż decyzyjny.

Mechanika obracających się kół, odliczających tury to coś co urzeka w tej grze. Gra jest tutułem bardzo wymagającym i mózgożernym, również ze sporym progiem wejścia - ale wynagradza gracza, który dobrze pozna mechaniki, które napędzają zdobywanie zasobów. Dla osób, które nie lubią wprost rywalizacji tytuł warty zainteresowania, ponieważ interakcja występuje jedynie w przypadku zajęcia miejsca na kole/wykupu budowli (w pierwszym przypadku nie jest to blokowanie uniemożliwiające realizacji strategii). Gra wymaga sporego planowania do przodu, bo ważne jest nie tylko lokowanie robotników na odpowiednich miejscach na kołach, ale również kontrola ich obrotu (aby nie spadli z koła), skoordynowanie tur zdjęcia i wyłożenia robotników (optymalizowanie ruchów). Bardzo dużym plusem gry jest mnogość strategii prowadzących do wygranej, nie ma tak, że jedna droga jest lepsza i jeśli jej nie realizowaliśmy to pod koniec gry okazuje się, że jesteśmy daleko za przeciwnikami.