The Court of Miracles

Dawno nie mieliśmy na stole tak kozackiej gry jak The Court of Miracles. Jako szef jednej z żebraczych gildii walczymy o schedę po Żebraczym Królu, którego żeton majestatycznie wędruje po planszy krętym torem wprost na szafot. Kto zdąży w tym czasie umieści wszystkie swoje sześć znaczników wływu na planszy, zostanie capo di tutti opryszki. Ewentualnie, gdy jego żebracza królewskość kopnie w majestat, kto będzie miał większe wpływy na mieście, wskoczy w jego dziurawe trzewiki. Swoje knowania realizuje się za pomocą armii aż trzech żetonów zagrywanych incognito na jedno z trzech pól w dzielnicy. Kiedy ulica zapełni się rzezimieszkami, dochodzi do draki, wygrywa najsilniejszy i umieszcza swój znak na dzielni. Teraz on tam będzie zarabiał. Nigdy nie wiesz kogo napotkasz w ciemnym zaułku i jakie będzie miał umiejętności. Takie sekretne zagrywanie agentów daje okazję do blefu, podstępu i wymaga solidnego knucia. Raz rządzisz na dzielni, by za chwilę pod dzielnią płynąć kanałami ku Sekwanie jako szykowny trupek.Tak to już bywa w mieście namiętnej zdrady i płatnej miłości. Położenie żetonu na pole aktywuje bonus tego miejsca. Jednym z ciekawszych jest poruszenie króla żebraków na jego torze. Pozwala to kontrolować czas gry oraz wywoływać dodatkowe bójki, bo jego żebraczość aktywuje bijatyki w mijanych lub wybranych dzielnicach. Dodatkowo można skorzystać z akcji dzielnicy, żeby ostro namieszać na planszy. Taki myk pozwala przemieszczać żetony po planszy, zdobywać dodatkowe złoto, kupować sobie bonusy oraz umieszczać token wpływu na ryneczku albo wymieniać członków swojej ekipy na losowych oprychów. Najlepszym sposobem na ulokowanie swoich znaczników jest wykupienie sobie miejsca na miejskim rynku za grubą kasę, ale tak położonego znacznika już nic nie ruszy i dostanie się solidny jednorazowy bonus, jak na przykład henchmena o siłę aż dwa. Można umieścić w ten sposób aż pięć swoich znaczników wpływu, co kosztuje krocie lecz pozostanie już tylko jeden do wywalczenia sobie na mieście. Gra jest bardzo szybka i agresywna. Nie można być pewnym swojej przewagi, ani nawet swojej pozycji. Najlepsze dzielnice oblegane są jak Bastylia. Sprytny gracz potrafi skutecznie wykorzystać mniej prestiżową miejscówkę, bo nawet abilitki tych słabszych zaułków mogą przetrzepać liderom półświatka skórę. A wszystko przez karty. Można mieć do czterech ślicznie komiksową kreską ilustrowanych tarotopodobnych kart na ręku i nieźle nimi namieszać. Kombo karta plus akcja z pola plus abilitka dzielnicy potrafi zatrząść murami Paryża. Każdy by chciał, monsieur, królem być choć na jedną noc, ale tylko jednemu się ta sztuka udać może.