Szybki setup, przepiękne wydanie, banalne zasady, które tłumaczy się w minutę, mało dostępnych akcji i symboli do zapamiętania, a jednocześnie ogromne pole do popisu jeśli chodzi o planowanie swojej strategii. Świetny tytuł przeznaczony dla od 2 do 5 graczy, który jesteśmy w stanie ograć poniżej godziny, a niedosyt po tej jednej rozgrywce zmusi nas od razu do rozegrania rewanżu. Kierujemy gildią łotrów i rzezimieszków buszujących po ciemnych uliczkach XVI-wiecznego Paryża w celu objęcia kontroli nad jego dzielnicami. Główna mechanika to połączenie worker placement ze zdobywaniem większości w poszczególnych lokacjach. Natomiast nasze łotry, których wysyłamy na planszę, to żetony o różnych wartościach, które zagrywamy zakryte. W ten sposób nasi przeciwnicy nie wiedzą z kim przyjdzie im rywalizować, mogą się jedynie domyślać. To sprawia, że najbardziej charakterystycznym elementem tej gry i jednocześnie najbardziej przewrotną mechaniką jest właśnie rozstrzyganie konfliktów w dzielnicach – gdy wszystkie 3 miejsca w dzielnicy zapełnią się żetonami, albo efekt ten wywoła inna akcja – odwracamy żetony i porównujemy sumę wartości. Gracz z najwyższą siłą obejmuje kontrolę nad dzielnicą i jest już o krok bliżej zwycięstwa, ale jednocześnie staje się głównym celem pozostałych graczy. Warto mieć opracowaną taktykę, ale trzeba być elastycznym i gotowym dostosować tę taktykę do zmieniającej się sytuacji na planszy. Losowości tutaj nie za wiele – szczyptę wprowadzają karty, które możemy pozyskiwać i zagrywać w trakcie swojej tury, ale są one dla wszystkich równo dostępne i na tyle silne i zbalansowane, że każdą można dobrze wykorzystać. Dynamika gry, pomysłowość, czas rozgrywki, wysoka regrywalność i przepiękne wydanie sprawiają, że Court of Miracles trafia do mojej czołówki najlepszych gier. Życzyłbym sobie i wszystkim graczom, by Dziedziniec Cudów był bardziej popularny i częściej obecny na stołach.