Druga Terraformacja Marsa w naszej kolekcji - po Ekspedycji Ares. W Aresa gramy rzadko, chociaż nam się podoba, bo nie mamy czasu na dłuższe rozgrywki, nam ares zajmuje ponad 2 godziny :D Na jej miejsce z przyjemnością bierzemy kościana terraformację, zajmuje nam mniej czasu, jest sporo kombinowania czy zostawić wyrzucone kości albo czy używać modyfikatorów. Bardzo ładnie wydana, solidnej jakości gra. Oczywiście ze spora dozą losowości, ale dla mnie jest mniej odczuwalna niż się spodziewałam, generalnie nie jestem fanką gier kościanych.

W grę zagrałem dzięki wypożyczalni gier w Książnicy Kopernikańskiej. Rozgrywka jest dużo prostsza w porównaniu z tradycyjną Terraformacją, ale jednocześnie pozostająca w klimacie, a przy tym odświeżająca. Charakteryzuje się dużą losowością, ale za pomocą odpowiednich akcji możemy nią w pewien sposób zarządzać (swoją drogą sam dobór kart jest kwestią losowości, także w tradycyjnej wersji gry). Po wyborze korporacji dostajemy do ręki pięć kart, których nie kupujemy, a dobieramy za darmo. Odchodzi tu element transakcji z wykorzystaniem waluty - zastępują to rzuty kośćmi, których wyniki pozwalają nam zagrywać wybrane karty. Ponadto dochodzi podział na turę produkcji i turę akcji, które są bardzo dobrze rozpisane na kartach pomocy. Mimo że estetycznie kościana Terraformacja nawiązuje do swojego pierwowzoru, to jednak grafiki zostały nieco wygładzone i gra wygląda zdecydowanie lepiej.

Gram w nią głównie solo, za to niemal w każdej wolnej chwili. Jest dosyć szybką grą, pięknie wykonaną, z masą kolorowych customowych kostek, ilustrowanych kart i bardzo ładną planszą. W podstawową Terraformację grałam tylko na aplikacji i mnie nie urzekła, trwała zbyt długo i miała zbyt skomplikowane podliczanie punktów. Wersja kościana ma proste zasady, sporą losowość, ale daje też przyjemne poczucie, że tą losowość można okiełznać jeśli się wszystko dobrze zaplanuje.