W grę zagrałem dzięki wypożyczalni gier w Książnicy Kopernikańskiej. Rozgrywka jest dużo prostsza w porównaniu z tradycyjną Terraformacją, ale jednocześnie pozostająca w klimacie, a przy tym odświeżająca. Charakteryzuje się dużą losowością, ale za pomocą odpowiednich akcji możemy nią w pewien sposób zarządzać (swoją drogą sam dobór kart jest kwestią losowości, także w tradycyjnej wersji gry). Po wyborze korporacji dostajemy do ręki pięć kart, których nie kupujemy, a dobieramy za darmo. Odchodzi tu element transakcji z wykorzystaniem waluty - zastępują to rzuty kośćmi, których wyniki pozwalają nam zagrywać wybrane karty. Ponadto dochodzi podział na turę produkcji i turę akcji, które są bardzo dobrze rozpisane na kartach pomocy. Mimo że estetycznie kościana Terraformacja nawiązuje do swojego pierwowzoru, to jednak grafiki zostały nieco wygładzone i gra wygląda zdecydowanie lepiej.

Gram w nią głównie solo, za to niemal w każdej wolnej chwili. Jest dosyć szybką grą, pięknie wykonaną, z masą kolorowych customowych kostek, ilustrowanych kart i bardzo ładną planszą. W podstawową Terraformację grałam tylko na aplikacji i mnie nie urzekła, trwała zbyt długo i miała zbyt skomplikowane podliczanie punktów. Wersja kościana ma proste zasady, sporą losowość, ale daje też przyjemne poczucie, że tą losowość można okiełznać jeśli się wszystko dobrze zaplanuje.

To jest moja pierwsza gra z trylogii Teraformacji Marsa. Gra jest super. Lubię kości i lubię tableau building, więc gra jest dla mnie idealna. W ogóle nie przeszkadza mi w niej losowość a wręcza ona się podoba dla mnie. Jakość wykonania jest na wysokim poziomie, dużym plusem jest dobrze działający tryb solo. Jednym minusem jest ten nie standardowy rozmiar kart na które nie ma już nigdzie koszulek. Po za tym bardzo polecam