Teotihuacan: Miasto Bogów

Dla kogo? Chciałbym powiedzieć, że dla każdego, ale co mam kłamać? Zdecydowanie coś dla eurosucharzystow. Gra pozbawiona jest klimatu i jest totalnie abstrakcyjna. Zasady nie są szczególnie trudne, ale gra pali zwoje. Krąży opinia, że to Excel na planszy, ale to wierutną....no dobra to jest absolutną prawda. W związku z powyższym raczej 14+ O co chodzi? W grze wcielamy się w Azteckich budowniczych, których głównym zadaniem jest wzniesienie piramidy ku czci bogów. Każdy z graczy w trakcie rozgrywki będzie miał do dyspozycji robotników krążących po planszy i wykonujacych akcje z pól na których się zatrzymają. Odczucia: Gdy pierwszy raz zobaczyłem plansze uznałem, że to jakieś szaleństwo. Elementów na planszy jest mnóstwo i na pierwszy rzut oka gra może przytłaczać. Szybko jednak okazuje się, że zasady są dość proste, a cała gra polega na kalkulacji akcji i tego co w dalszej perspektywie bardziej nam pasuje. Osobiście uwielbiam te grę. Bardzo odpowiada mi możliwość planowania dalekosiężnej strategii i spinanie wszystkich klocków tak, aby zdobyć jak najwięcej punktów. Gra w mojej opinii jest bardzo satysfakcjonująca. Wykonanie: Duza ładna plansza, pożądane kartonowe elementy i klocki piramidy nie budzą obiekcji. Jedynie żałuję, że twórcy zdecydowali się na brzydki bardzo generyczne kostki stanowiące naszych robotników. Elementy gry są czytelne i gdy gracze zapoznają się z zasadami gry nie budzą większych wątpliwości. Mechanicznie wszystko gra doskonale. Wszystko daje nam punkty. Nawet w przypadku pomyłki nie przekreśla to nam szans na wygraną i dalszą rywalizację.