Tutaj wszystko się zaczęło... Spotkanie u znajomych, rozmowa o wszystkim i o niczym i nagle propozycja - "a może w coś zagramy ?" i tak na stole pojawił się Splendor. Wtedy zachwycony grą, dzisiaj już lekko nie, rozpocząłem swoją przygodę z grami planszowymi na dobre. Z pewnością Splendor jest dobrą grą otwarcia. Grą, którą możemy pokazać osobom, które nie mają nic wspólnego z planszówkami. Bardzo proste zasady, przyjemna oprawa graficzna i świetne żetony (ahh... te żetony!). Dodatkowo łatwa w tłumaczeniu mechanika draftu elementów i zbierania zestawów. To wszystko świetnie ze sobą współgra, jako przyjemna gra dla nowych. Choć nie koniecznie tylko dla nich. Gra, po pewnym czasie i przy nowych tytułach, zaczyna się po prostu nudzić, jednak ma w sobie coś, co powoduje, że do niej wracamy. Kiedy? Jako początek do wieczoru gier planszowych albo coś lekkiego i szybkiego w zabiegany dzień. Z pewnością polecę ją wszystkim chcącym zacząć swoją przygodę z grami planszowymi. Jest jednak bardzo wkurzający element związany ze Splendorem, którzy muszę poruszyć - insert. Teoretycznie, wszystko ma swoje miejsce w pudełku. W praktyce wystarczy je podnieść i słyszysz ten, pozostający z Tobą na długo, odgłos mieszających się i wysypujących żetonów. To potrafi być irytujące!

Ja wiem, że to klasyk. Ja wiem, że ma rzesze fanów, ale niestety dla mnie splendor to ogromny zawód. Zbieranie żetonów z kamieniami szlachetnymi i kupowanie za nie kart jest potwornie nudne. Kupiłem tę grę z myślą o graniu z mamą, ale niestety ona również nudziła się totalnie. Na plus wykonanie żetonow. Ciężkie żetony pokerowe to coś co zawsze miło trzymać w ręku o wchodzić z nimi w interakcje. Cała reszta mnie osobiście nie zachwyciła i gra szybko znalazła innego właściciela.