Najlepszą grą dla dwóch punków jest Radlands. Ta gra ma obłędnie zabójcze tempo. Jedna karta może drastycznie zmienić przebieg rozgrywki, w której i tak nie ma przebacz. Kto zniszczy trzy bazy przeciwnika, ten wygrywa. I lepiej niech się od razu szykuje na rewanż. Już dobieranie swoich startowych obozów pozwala pokombinować nad ich akcjami, żeby na starcie posklejać sobie jakieś kombosy. W trakcie gry będziecie stawać na irokezach, żeby jak najwięcej wykrzesać z kart na ręce, umiejek obozów i odpalonych wydarzeń, bo za turę już może być za późno. Czas jest tu najważniejszym zasobem. Wydarzenia pełzną w stronę bazy wroga odliczając cenny tury do kopnięcia go w zadek. Karty wchodzą na stół niegotowe do akcji, chyba że uda się to obejść. Czasu jest tu równie mało jak wody. Wodą płaci się za wszystko. Trzema kroplami deszczówki trzeba sprytnie gospodarować, ale da się uzupełnić manierkę pozbywając się kart z ręki lub eksploatując umiejki swojej ekipy. A wiedzieliście, że punki to też ludzie? W Radlands jest cwany mechanizm zagrywania kart ludzi rewersem, co pozbawia ich umiejętności, za to czyni bardzo przydatnym mięsem armatnim. Czego jeszcze jest mało w Radlands? Miejsca jest mało. Wykładać się można w trzech kolumnach po dwa rzędy punków, co pozwala taktycznie zarządzać miejscem na stole. Bazy i cenne karty trzeba chronić za wszelką cenę, na przykład punkami. Radlands są intensywne od startu do finiszu. Partyjka potrafi się skończyć bardzo szybko, bo gra w przeciwieństwie do graczy nie wybacza głupich błędów. W ferworze walki zdarza się zapomnieć o dobraniu karty, bo już w turze oponenta myśli się nad swoimi ruchami. Nie zapominajcie o dobieraniu karty. I pamiętajcie: Punks are people!