Od jakiegoś czasu mam zajawkę na małe, poręczne karcianki. Radlands istotnie jest taką grą. małe pudełko, karty i kilka żetonów. Zasady z goła proste. Rozgrywka nie jest długa i zawsze można zagrać rewanż po to, żeby znowu przegrać. Klimatu to tu nie ma ale graficznie jest bardzo ładnie jak to na Roxley przystało. Mechanicznie przypomina to trochę Ostium z tym, że tutaj zamiast bram mamy lokacje, które same z siebie mają dodatkowe zdolności. No i jest ich sporo więc każda gra jest troszkę inna. Dobra gra i w wolnej chwili chętnie zagram.

Mam problem z tą grą, bo okazała się dla mnie lekkim rozczarowaniem. Po wszelakich zachwytach na około miałem nadzieję, że będzie to moja ulubiona karciana gra pojedynkowa. Choć muszę przyznać, że wykonanie jest perfekcyjne, małe kompaktowe pudełko, dobrej jakości karty oraz genialna oprawa graficzna, tak sama rozgrywka mnie nie porwała. Główny problem mam tu z ilością kart na ręce. W moich rozgrywkach często dochodziło do sytuacji, że na ręce miałem 1 lub 2 karty i właściwie musiałem zagrywać to co akurat mi przyszło, przez co miałem wrażenie, że mam małą kontrolę nad rozgrywką i czułem się miejscami jak statysta, który dobiera kartę i ją zagrywa (bo innej nie ma), po czym inny gracz dobiera kartę i też ją zagrywa, następnie patrzymy na efekty kart i sprawdzamy kto komu dowalił mocniej.