Bardzo monotonna i powtarzalna rozgrywka. Każdy scenariusz polega na odkrywaniu kolejnych żetonów i okazjonalnej rozmowie z postaciami, która polega na odhaczaniu kolejnych opcji dialogowych. Kolejne scenariusze rzadko wprowadzają urozmaicenia, a w większości to, czym się różnią to długością rozgrywki. Nienawidzę w tej grze losowości. Atakując potwora wiem ile ma życia, ale nie wiem czemu mimo atakowania w tej samej rundzie tym samym narzędziem, raz mam rzucać za zręczność, a innym razem za spostrzegawczość (!) Gdzie tu sen, gdzie logika? Jak mam cokolwiek zaplanować, gdy nie wiem jakie mam szanse nim zaatakuję potwora? Do tego cena za pełen komplet (z dodatkami) jest moim zdaniem nieadekwatna do poziomu satysfakcji z gry.

Posiadłość Szaleństwa to rozczarowanie i zachwyt w jednym. Gra ma swój klimat, ale z ekipą która nie podziela vibe'u może trochę popsuć zabawę. W wielu recenzjach polecana jest dla początkujących i to się zgadza. Jakość figurek jest smutna. To nie jest tania gra, okej? Jak widzisz figurki w Blood Rage czy Rising Sun to wiesz jak powinny te figurki wyglądać. Scenariusze są ciekawe! Bardzo duży plus za tempo, które gra nadaje. Albo zdążycie 'na czas' albo nie. W posiadłość lekko zagracie od 3h w górę ;D dla mnie to kolejny plus. Co nie jest okej dla mnie? Kostki. Losowość. To mi psuje fun. Jak kilka razy dostajesz wpierdziel, bo masz pechową rękę to chęci do ponownego zagrania spadają prawie do zera. Ogólnie polecam, ale nie uważam tego tytułu jako obowiązkowej pozycji na półce.