Ta gra zrobiła na mnie efekt "wow". Wszystko mi tutaj pasuje. Jestem pod wrażeniem jak to wszystko się tutaj zazębia, jaka tworzy się sieć zależności i jak pozornie małe decyzje mogąc dać duże konsekwencje w przyszłości. Nie łatwo było mi tę grę ogarnąć i po dziesiątkach partii nadal uważam, że jestem słaby i zagubiony. Jednak zdecydowanie jest to tytuł w który mogę grać i grać. Daje mi dużo radości z kombinowania i szukania odpowiedniej drogi do zwycięstwa.

Kolejny członek z rodziny "Pax'ów". Jeszcze bardziej skomplikowana niż Pamir. Początkowo mnogość zależności i działań może przytłoczyć, jednak gra po obcowaniu z nią wynagrodzi nam to po wielokroć. Akcje same w sobie nie są trudne - problemem może być zrozumienie i przypilnowanie "co, kiedy i jak". Zróżnicowane formy zwycięstwa w grze sprawiają, że rozgrywka nie jest prostolinijna. Dla niektórych problemem może być brak możliwości zaplanowania ruchu przy więcej niż 2 osobach - zanim dojdzie nasza kolej sytuacja na mapie i rynku kart może się zupełnie poprzestawiać. Poza drobnymi minusami produkcyjnymi (jak odrobinę nieczytelne niektóre symbole na kartach oraz fatalne monety) świetna gra.

Ocena po 1 partii w 4 osoby. Czas gry = 2:24 h. Tłumaczenie zasad do Pax Renaissance zajęło około godziny, więc chyba zgodzicie się, że całkiem sporo wiedzy trzeba przyswoić już przed rozpoczęciem rozgrywki. Później jest tylko jeszcze gorzej. Po skończeniu tłumaczenia nie pamięta się tego, co było omawiana na początku. Na szczęście z pomocą przychodzi całkiem porządnie wykonana karta pomocy (dzięki Galakto!). Na niej znajduje się skrótowy opis najważniejszych akcji. Same zasady nie są jakoś bardzo skomplikowane, jest ich po prostu dużo, a akcje są do siebie podobne i na samym początku gry można się pogubić, co jest czym. Trudno jest grać dobrze od samego początku w swojej pierwszej partii. Szczerze, to nie miałam pojęcia, co robię. Kupowałam karty, które na ten moment wydawały mi się dobre, nie patrząc na to, jakie to przyniesie konsekwencje w przyszłych turach. Gra ma bardzo dużo zwrotów akcji. Wiele się dzieje na planszy, choć wygląda ona niepozornie. Dopiero przy końcówce partii, tak naprawdę czułam, że mam realny wpływ na wynik rozgrywki. Nic więcej po tej jednej partii nie powiem. Muszę jeszcze zagrać i to wiele razy. PS ucząc się gry, zadbajcie o to, żeby mieć dobrego nauczyciela zasad, który zna dobrze mechaniki występujące w Paxie, bo jest w niej wiele zagwozdek.

Uwielbiam Pamir, ale przy Renaissance wygląda on na łatwą i przyjemną gierkę: w obsłudze, zasadach, głębi i złożoności rozgrywki. Nie spotkałem dotąd tego rodzaju gry - zamiata Splotterami, Lacerdami, COIN-ami.. gra ostatnio wydana po polsku, ponoć świetnie się sprzedaje - pytanie ilu graczy się od niej odbije.. ja na razie mam zaledwie kilka rozgrywek i nadal się jej uczę, ale wiem jedno - ma szansę na pierwszy plac w kolekcji. Top topów!!!