O Pax Renaissance można by mówić długo, lubię bardzo historyczne tematy, prawdziwe postacie i strategiczne planowanie jak zdobyć kolejne królestwo. Ile razy oglądałem czytałem instrukcję tylko ja wiem, kilka tygodni przygotowania do zagrania w tą pozycję z półki wstydu, właśnie czas na przyswojenie zasad to największy minus tej gry co może wiele osób zniechęcić, ja akurat należę do graczy, których motywuje to do wertowania instrukcji po raz kolejny. A gra wynagradza wysiłek włożony w przygotowanie się. Żeby zrozumieć Paxa trzeba w tą grę po prostu grać i grać szczególnie, że jest bardzo dynamiczna (mniej więcej od 40 minut do 80), a sytuacja na mapie mocno może się zmienić. Z każdą kolejną grą odkrywamy nowe możliwości i strategie, które możemy wykorzystać w swoich intrygach. Manipulacji i intryg będzie wiele, bo wcielamy się w bankierów z epoki renesansu i decydujemy o losach Europy z tylnego siedzenia. Dla mnie 10/10

Ta gra zrobiła na mnie efekt "wow". Wszystko mi tutaj pasuje. Jestem pod wrażeniem jak to wszystko się zazębia, jaka tworzy się sieć zależności i jak pozornie małe decyzje mogąc dać duże konsekwencje w przyszłości. Nie łatwo było mi tę grę ogarnąć i po dziesiątkach partii nadal uważam, że jestem słaby i zagubiony. Jednak zdecydowanie jest to tytuł w który mogę grać i grać. Daje mi dużo radości z kombinowania i szukania odpowiedniej drogi do zwycięstwa.

Gra bardzo nam się spodobała. Fakt że trzeba było 3 wieczory na zrozumienie samemu oraz jeszcze 3 gry wspólne żeby nam się zaczęło płynnie grać. Najszybsza partia ok 1h, najdłuższa ok 5h. Wszystkie na 2 osoby. Bardzo rozbudowana a to co chyba w niej najlepsze to to że trzeba walczyć do końca. Nawet jeśli sie jest o 1 ruch od przegranej to nadal można wygrać ze sporą przewagą. Do tego przy sporej ilości kart, a wyborze tylko kilku do partii, każda gra jest inna i nie da się nastawić na jakąś strategię i od początku robić wszystko pod nią, a raczej trzeba reagować na wydarzenia w trakcie gry.

Tłumaczenie zasad do Pax Renaissance zajęło około godziny, więc chyba zgodzicie się, że całkiem sporo wiedzy trzeba przyswoić już przed rozpoczęciem rozgrywki. Później jest tylko jeszcze gorzej. Po skończeniu tłumaczenia nie pamięta się tego, co było omawiana na początku. Na szczęście z pomocą przychodzi całkiem porządnie wykonana karta pomocy (dzięki Galakto!). Na niej znajduje się skrótowy opis najważniejszych akcji. Same zasady nie są jakoś bardzo skomplikowane, jest ich po prostu dużo, a akcje są do siebie podobne i na samym początku gry można się pogubić, co jest czym. Trudno jest grać dobrze od samego początku w swojej pierwszej partii. Szczerze, to nie miałam pojęcia, co robię. Kupowałam karty, które na ten moment wydawały mi się dobre, nie patrząc na to, jakie to przyniesie konsekwencje w przyszłych turach. Gra ma bardzo dużo zwrotów akcji. Wiele się dzieje na planszy, choć wygląda ona niepozornie. Dopiero przy końcówce partii, tak naprawdę czułam, że mam realny wpływ na wynik rozgrywki. Nic więcej po tej jednej partii nie powiem. Muszę jeszcze zagrać i to wiele razy. PS ucząc się gry, zadbajcie o to, żeby mieć dobrego nauczyciela zasad, który zna dobrze mechaniki występujące w Paxie, bo jest w niej wiele zagwozdek. Ocena po 1 partii w 4 osoby. Czas gry = 2:24 h.