Może nie jestem wielkim fanem wiktoriańskiej Anglii. Przynajmniej tej "pałacowo-ogrodowej", pełnej przyjęć i bali. Co innego - ta ciemna strona wysp brytyjskich wspomnianej epoki. Innymi słowy - bardziej Sherlock Holmes i Kuba Rozpruwacz niż "Rozważna i romantyczna". Niemniej doceniam pewien klimat epoki zawarty w tej "euro" grze. Jeśli miałbym porównywać z jakimś ciut nowszym tytułem, to na myśl przychodzą mi Destylaty. Choć oczywiście tematyka jest inna, to jednak "ciężar" rozgrywki podobny. Obie gdy nie należą do najbardziej skomplikowanych. Zwłaszcza jeśli bierzemy pod uwagę zasadniczą część mechaniki. Być może Obsesje wprowadzają troszkę więcej zawiłości, ale bez przesady. Oba tytuły można też porównać pod względem jakości wykonania. W obu gra znajdziemy stosowne organizery. Chociaż w przypadku Destylatów - są one lepiej przemyślanymi plastikowymi tackami i wypraskami, to jednak pudełka w Obsesjach wydają się wystarczające. Obsesje nie są tytułem na pierwszą przygodę z planszówkami. Jednak jeśli już ktoś zaczął odnajdować się w ekonomicznych grach - zdecydowanie polecam. No i polecam kobietom. To pewnie lepszy tytuł dla nich niż wspomniane Destylaty.

Nie jest to idealna gra, choć wielu mi ją polecało, gdy swego czasu nie była dostępna w wersji polskiej. Gra nie dla każdego, bo co może być ciekawego w grze, gdzie musisz obsłużyć gości, zyskując prestiż rodu, aby zyskać w oczach bogatego rodzeństwa, niezgonny szacunek? Kamerdynerzy, lokaje, posłańcy, goście jedni dodający prestiż, inni szukający atencji, jeszcze inni niechciany na dworskim dworku w czasach wiktoriańskich czy z rodem literatury Jane Austen. Brakuje mi tutaj przede wszystkim intrygi, romansów, biznesów. Tak zykujemy fundusze, prestiż, budujemy pomieszczenia swego pałacu (kafelki które są brzydkie i bez ilustracji co by dodało klimatu zdecydowanie) Jednak rozrywki są płynne relaksujące, acz ma jedną z najgorszych instrukcji ever które napisano. No i dodatkowo - brzydka ta gra, acz jest w niej jakiś urok. Koniecznie z dodatkami (które de facto dodają rody i dodatkowe meple np kucharka, która zastępuje inny pionek), a u mnie zostaje w kolekcji ot tak, jako ciekawostka, bo gra relaksująca i może kiedyś będą bardziej urozmaicające dodatki, utrudniające rozrywkę z botem (bo tryb solo jest śmiesznie łatwy mimo różnych rankingów trudności bota)

Jeśli lubicie seriale i filmy w stylu "Downton Abbey" czy "Duma i uprzedzenie", koniecznie zagrajcie w tę grę! Ciekawie odnosi się do czasów wiktoriańskiej Anglii, podczas rozgrywki można poczuć ten klimat. W trakcie gry konkurujemy o względy bogatej i wpływowej rodziny Fairchildów, organizując przyjęcia (kafle), zapraszając gości (czyli zagrywać karty), którzy będą obsługiwani przez naszą służbę (meeple, które przypisujemy do gości oraz kafli). Dzięki tym zadaniom możemy zdobyć różne profity, w tym prestiż, który pozwoli nam wystawiać coraz lepsze przyjęcia oraz zapraszać bardziej wpływowych ludzi. Gra zaimponowała mi mechanicznie na początku, ale po połowie rozgrywki stała się dla mnie zbyt monotonna. Może jeszcze kiedyś wrócę do tego tytułu.