Candy Hunters: Łowcy cukierków

Niby abstrakt a jednak troszkę inny. Dosyć szybka gra, która bardziej przypomina łamigłówkę doprawioną interakcją między graczami. Jednak trudno nazwać tę interakcję negatywną, a przynajmniej - celowo negatywną. Rozgrywka dosyć szybka, a główną wada - w mojej ocenie - jest niestety kolorystyka. I nie chodzi o to, że to ciemne (halloweenowe) motywy. Tylko dlatego, że nie odcinają się wyraźnie a także dlatego, że rewersy mogłyby lepiej pasować do awersów (abym mógł kolor cukierka szybciej dopasować do koloru domu - bo to ma znaczenie). A na czym polega gra? Dokładamy kafelek do układu (musi sąsiadować bokiem z jakimś już dołożonym). Jeśli układ pasuje do celu jaki mamy na karcie (wybrane 3 kafelki muszą leżeć w odpowiednich miejscach siatki 3x3) to możemy punktować. Ekstra punkty zyskamy jeśli na kafelkach oznaczonych na celu jest nasz żeton dziecka (wtedy zabieramy taki kafelek i odwracamy go - zyskując cukierki - czyli dodatkowe punkty). A stracimy punkty - gdy jest na nich duszek (takiego kafelka ani duszka nie zabieramy). A co to za duszki i żetony dzieci? Duszki są cztery i po wyłożeniu kafelka (a przed zapunktowaniem celu) możemy nimi poruszyć (mamy do dyspozycji do dwóch ruchów) by przepchnąć (wystraszyć) dzieci lub inne duszki. Dzięki temu dzieci mogą znaleźć się na odpowiednich kafelkach i zapunktować a duszki zniknąć z płytek należących do układu. Po spełnieniu celu - dobieramy kolejny (maks. możemy spełnić jeden cel na rundę). Raz w turze możemy też odrzucić jeden cel i wziąć inny. A na koniec dołożyć żeton dziecka na wybrany pusty kafelek. I tak 6 rund.