Karak 2 to tak z dwie poprzeczki wyższy poziom niż pierwsza część. Ta gra przypomina mi bardzo komputerowe Heroes of Might and Magic. Odkrywamy planszę, zbieramy surowce, rozbudowujemy zamek o nowe budynki, a dzięki tym budynkom, możemy pozyskiwać dodatkowe kostki, które pomagają nam w walce. Walczymy z potworami, jak w zwykłym Karaku, zdobywamy bronie, zwoje i amulety, które dodają nam dodatkowe zdolności. Na papierze brzmi to bardzo fajnie. Sama rozgrywka też nie jest zła, jednak trochę się ciągnie i mamy wrażenie, że w kółko robimy to samo. Poza tym główną rolę w grze odgrywają kości, a co za tym idzie Karak 2 jest potwornie losowy i nawet gdy idzie nam dobrze możemy partii nie wygrać. Nie wiem dla kogo jest to gra, bo dla dorosłych wydaje się zbyt prosta i powtarzalna, a dla dzieci będzie za długa i mało angażująca :(

Karak mnie zachwycił swoją prostotą, szybkimi turami i odpowiednio skondensowaną dawką emocji. Karak II natomiast mnie absolutnie nie porwał, ba, powiem wręcz, że zawiódł mnie prawie w każdym elemencie. Piszę to, mając w głowie wizję Karaka – gry prostej, szybkiej i dla każdego. Dwójka przeczy wszystkiemu, co jedynka wykreowała. To nie jest tak, że Karak II to zła gra. To po prostu nie powinien być Karakiem, a bardziej My Little Heroes of Might & Magic. Zdecydowanie mniej tu przyjemnego turlania kośćmi podczas luźnego spotkania, a zdecydowanie za dużo frustracji z nieudanych rzutów, nudnych tur i mało znaczących akcji. ~ Kryspin