Karak 2

Oczekiwania były duże ze względu na wydłużający się czas powstawania gry i tajemnicze zapowiedzi wydawcy. I owszem jest to gra ciut trudniejsza od Karaka (ze względu na więcej zasad i więcej możliwości w ramach swojej rundy), ale dalej jest to zdecydowanie sektor gier rodzinnych. Instrukcja jak zwykle dobrze napisana i pełno w niej przykładów. Graficznie też jak zwykle pięknie, a i porządny insert na plus, choć wyciąganie kostek naszych bohaterów z dedykowanej im przegródki jest trudne. Gra się przyjemnie i o ile kości są życzliwe to gra jest bardzo szybka i niefrustrująca, tak jak czasem miało to miejsce przy trudniejszych potworach w Karaku. I jeśli chodzi o potwory jestem rozczarowana brakiem ich różnorodności i jak prosto je pokonać bowiem mamy dużo potworów o sile 1,2,3. Jeśli ma się bohatera, który może używać dodatkowych kości w ramach swoich specjalny umiejętności można je pokonać bez dodatkowej broni lub oddziałów. Druga rzecz, która mnie rozczarowała to zasoby. Są tak malutkie, że po pierwsze wyglądają jak by je po oszczędności robili, a przegródki w insercie na nie są dość głębokie. Osoby z grubszymi palcami mogą mieć problem z chwytanie tej drobnicy. Łatwo też je zgubić. Podstawka do naszego głównego bossa i jego 5 kompanów też mogła by być inaczej zaprojektowana, bowiem boss nie chcę w niej stać i trzeba było mu pożyczyć podstawkę od pionka. I tu pojawia się wrażenie, że jak się porówna Karaka 2 np. do "Pięć szczytów", gdzie gra oprócz kapitalnego insertu jest pełna porządnych tekturowych elementów, kart i wielu drewnianych zasobów oraz pionków, to człowiek zadaje sobie pytanie za co ma zapłacić te 200 zł za jakie przeważnie chodzi ta gra. Ciekawa jestem, czy za jakiś czas też wyjdzie jakiś dodatek urozmaicający tę grę i dodający do gry bohaterów z pierwszego Karaka, których tu nie ma. Było by fajnie :) Grę polecam do grania w bibliotekach oraz świetlicach szkolnych.