Ocena po 1 partii w 4 osoby. Czas gry = 1:28 h. Uciekałam i wzbraniałam się przed tą grą bardzo usilnie. Jednak w końcu dopadły mnie te okropne grafiki Klemensa Franza i ten, w moim odczuciu, mało ciekawy temat. Wiecie co? Żałuję, że zagrałam w Grand Austria Hotel tak późno. Czuć w tej grze starą szkołę, proste mechaniki, krótki czas gry... Z drugiej strony mamy nietypowy mechanizm siły akcji oraz masę kminienia i możliwości robienia "combosów". Proste, ale jakże genialne. Wciąż nie mogę przełknąć tematu i ilustracji, jednak gdy ktoś zaproponuje GAHa siądę do niego z nieukrywaną przyjemnością.

Zagrałem w GAH jak dotąd tylko raz, ale to miłość od pierwszego wejrzenia! Gra jest koszmarnie brzydka - myślę że to top największych koszmarków Franza Klemensa. Jest słabo wykonana - karty to jest jakiś żart, bo blok techniczny ma lepszą jakość. Nawet kości nie są super generyczne plastikowe tylko jakieś takie dziwne i sprawiają wrażenie jakby po rzucie miały się rozpaść. Ale mimo wykonania gra mechanicznie to diament. Wszystko pasuje do siebie jak puzzel do puzzla. Zasady są banalne, ale rozkminy jest co nie miara. Przez to gra narażona jest na paraliż decyzyjny nawet u graczy, którzy z reguły nie zastanawiają się przesadnie długo.