Zagrałem w GAH jak dotąd tylko raz, ale to miłość od pierwszego wejrzenia! Gra jest koszmarnie brzydka - myślę że to top największych koszmarków Franza Klemensa. Jest słabo wykonana - karty to jest jakiś żart, bo blok techniczny ma lepszą jakość. Nawet kości nie są super generyczne plastikowe tylko jakieś takie dziwne i sprawiają wrażenie jakby po rzucie miały się rozpaść. Ale mimo wykonania gra mechanicznie to diament. Wszystko pasuje do siebie jak puzzel do puzzla. Zasady są banalne, ale rozkminy jest co nie miara. Przez to gra narażona jest na paraliż decyzyjny nawet u graczy, którzy z reguły nie zastanawiają się przesadnie długo.