Diuna Imperium Powstanie (2x 2 osoby) Pierwsza partia była bardziej na zapoznanie się z grą, ale przyznam, że w tej grze jakby człowiek deku nie budował, to wiecznie nie ma jakichś symboli jakich akurat potrzebujexd Jak w pierwszej rozgrywce cierpiałem na brak niebieskich, żeby wrzucać jednostki od razu na pole bitwy albo sprzedawać po dobrej cenie przyprawy, tak w drugiej partii praktycznie nie miałem sojuszy. Sztamę miałem jedynie z imperium, ale przyznam, że robotę mi też zrobiła karta, która pozwalała mi te jednostki pozyskane z akcji sojuszu imperium czy rady (zielone symbole) wrzucać od razu na pole walki (normalnie zostawałyby w garnizonie). Dzięki temu byłem w stanie dość łatwo wrzucić więcej wojska i wygrać większość kart konfliktu. Na pewno też te czerwie robią tu robotę, bo ich siła (3) to jedno, ale ważniejsze jest to, że zawsze podwajają nagrodę z karty konfliktu. I choć może się to wydawać bardzo mocne, to samo to zdecydowanie do zwycięstwa nie wystarczy. Jeśli idzie o obsługę automy, nie uważam, by było to jakieś ciężkie, aczkolwiek zdarzało mi się, że na torze sojuszu przesuwałem nie tę kostkę co trzeba. No i automa potrafiła mi całkowicie zrujnować pomysł na rundę, bo w pierwszych ruchu wchodziła tam, gdzie ja akurat chciałem. No ale tak to bywa z automą sterowaną przez losowy dociąg karty. Niczego nie urywa, ale działa. Za to sama rozgrywka naprawdę bardzo dobra. Karty też mają większy potencjał do kombienia się niż w podstawowej odsłonie, ale mam wrażenie, że też nie jest o to łatwo, bo czasem trzeba mieć obie zagrane, a to znaczy, że musiałyby wejść obie w tym samym momencie na rękę.

Diuna: Imperium - Powstanie to jest lepsza, poprawiona wersja. Nie da się tego nie zauważyć. Pola na planszy są bardziej zbalansowane i oferują więcej opcji. Senat przestał być jednorazową akcją. Nie ma mentata, a chęć skorzystania z dodatkowej akcji, będzie wiązała się ze zwolnieniem pola. Dodatkowo szpiedzy, którzy umożliwiają zajęcie okupowanego pola akcji. Są to zdecydowanie zmiany na lepsze. W kartach też zauważyłam więcej zawiązujących się ze sobą frakcji. Jednak nie wszystko jest takie kolorowe. Nie jestem kart pojedynków, które mogą przynieś nawet pięć punktów. Pięć punktów?! To jest przecież połowa potrzebna do zwycięstwa. Co prawda muszą wystąpić odpowiednie warunki, gracz musi mieć czerwia, potrzebne zasoby oraz pasujący symbol, ale nie jest to niemożliwe. Ja chętnie wywaliłabym te karty lub dała im jakieś ograniczenie. Poza tym, to stara, dobra Diuna: Imperium. Fajne połączenie deck buildingu i worker placementu. Ocena po 2 partiach w 4 osoby. Średni czas gry = 121 min.