Black Rose Wars to dość rozbudowana i wymagająca niezłego taktycznego kombinowania gra o nawalance magów w posiadłości Czarnej Róży. Jest bardzo solidnie wydana jak to kickstarter z fajnymi figurkami. Rozłożona na stole robi wrażenie, ale trzeba pamiętać, że takie rarytasy wymagają dużego stołu. Piękne grafiki, jakość kart, elementów kartonowych, plastikowe wypraski ledwo mieszczą się w dużym pudle. Podoba mi się klimat mrocznego włoskiego renesansu. Odróżnia się na tle masy klasycznego fantasy czy klimatów Cthulhu, które rządzą w tego typu grach na portalach zbiórkowych. Deck building jest bardzo ciekawy mamy do wyboru kilka szkół magii, a każda z nich daje sporą ilość narzędzi do wyboru. Mamy masę typów strategii i taktyk: zastawianie pułapek lub przyzywanie minionów, manipulowanie ruchem swoim oraz przeciwników, wykorzystywanie akcji kafelków komnat posiadłości, wykonywanie zadań z kart, stawianie ołtarzy lub zadawanie bezpośrednich obrażeń. Każdy mag wprowadza też ciut początkowej asymetryczności. No dzieje się na planszy! Ogarnięcie tego na pewno wymaga paru rozgrywek. Jednak jak już zapoznamy się z tymi możliwościami, to daje to takę regrywalność, że ma się ochotę na eksperymentowanie. Nie jest to najtańsza gra, ale moim zdaniem warta swojej ceny. Jeśli szukamy intensywnej, pełnej negatywnej interakcji gry strategicznej z ładnymi figurkami, to jest to super propozycja od Czachy.

Gra wygląda obłędnie. Bardzo podoba mi się pomysł na rozgrywkę. Budujemy talię czarów, każdy z nich jest dwustronny. Przemieszczamy się po planszy, eliminujemy przeciwników, wzywamy potworki i niszczymy pomieszczenia. Brzmi jak totalna destrukcja, ale jest ona ubrana bardzo fajne szaty, dzięki czemu bardzo mi się podoba. Jednak BRW nie nadaje się dla początkujących graczy, ciężko jest stać się dobrym w tę grę, gdyż trzeba znać karty i wiedzieć, czego można się spodziewać. Najlepiej jest w nią grać w stałym gronie z osobami, które już dobrze znają karty. Gracze, którzy pierwszy raz się stykają z różą nie mają szans z tymi bardziej ogranymi w ten tytuł. Dla mnie figurki tych wszystkich potworów są totalnie zbędne. O wiele lepiej i dużo, dużo taniej wychodziły by standy. Każdy miałby trzy podstawki określające, który potwór był 1, który 2, a który 3 i nie trzeba by wpinać tych durnych różyczek, które wypadają przy poruszaniu się. Pozbyłabym się figurek również ze względu na małe ich wykorzystanie. W mojej pierwszej grze przyzwaliśmy z 6 stworków, których żywotność wynosiła max 2 rundy. Figurek tam jest ze 30 albo i lepiej, więc przeżyłabym bez nich te dwie rundy. A tak to nie dość, że trzeba ich szukać, wpinać te róże, wstawać, by zobaczyć co jest za nimi, to jeszcze przez nie pudło tej gry jest tak gigantyczne. Poza tym, długą i wymagając rozgrywką, uważam, że BRW to naprawdę świetnie pomyślany tytuł :) Ocena po 1 partii w 4 osoby. Czas gry = 3:37 h.

Nie jestem targetem dla tej gry, nie jarają mnie sterty figurek potworów. Bieganie po "lochach" i walki z innymi czy to magami czy potworami to nie jest to co mnie przyciąga do gier. Co natomiast mogę powiedzieć jeśli chodzi o rzeczy w tych "lochach", brakowało mi większej mobilności ewokacji i samych magów oraz częstszych ataków ze strony ewokacji. Jest ich tyle w pudełku (figurek ewokacji) a tak mało się ich używa, no tutaj moim zdaniem powinni pójść albo w jedną albo w drugą stronę (odchudzić pudełko o co najmniej połowę albo zwiększyć mobilność i ataki ze strony ewokacji). Jeśli chodzi o drugi aspekt: deckbuilding Lubię tą mechanikę i tutaj ona działa dobrze + plus programowanie akcji na całą jedną rundę jest ciekawe i przyjemne. Jeśli chodzi o magów, jest ich kilku w podstawce ale dla mnie te ich statystyki nie są wielce istotne (mogłyby byc takie same). Bardziej liczy się jaką szkołą magii chcą grać, ale to też z biegiem rozgrywki można na tyle zmodyfikować, że nasz początkowy wybór traci na znaczeniu.

Najfajniejszą rzeczą w Black Rose Wars dla mnie nie jest temat, wykonanie, czy klimat, a mechanika planowania zaklęć. Zmusza to gracza na zaplanowanie całej rundy, ale przecież są też inni gracze i na pewno (świadomie lub nie) nie będą nam pomagać realizować naszego nikczemnego planu. Minusem jest powtarzalność. Koniec końców w tej grze zawsze robimy to samo i często grana może się szybko znudzić.