Jak dla mnie idealny umilacz, gdy znajdziemy z żoną krótką chwilę wolnego czasu. Proste zasady i przyjemne w obcowaniu płytki Azulejos robią swoje. Regrywalność jest dość duża a skalowanie na różne ilości graczy bez zarzutu. Do tego ta nieopisywalna satysfakcja z układania płytek - planszówkowa magia azulejos. Świetna gra na początek przygody z planszówkami. Chociaż jak dla mnie, nie tylko. Mimo, że chętnie gramy w trudniejsze tytuły, to do Azula często sięgamy, żeby odreagować stresujący i męczący dzień albo spędzić tą krótką, wolną chwilę między kolejnymi obowiązkami.

Dla kogo? Dla fanów gier abstrakcyjnych, które niosą za sobą możliwość lekkiego kombinowania, a jednocześnie mają bardzo łatwe zasady. Setup jest bardzo szybki, a rozgrywka trwa ok 30min. Myślę że w sam raz na jakies rodzinne spotkanko albo szybka rozgrywkę po czymś trudniejszym. O co chodzi? Gracze wciela się w artystów, których zadaniem będzie stworzenie najpiękniejszej mozaiki z sprowadzonych przez Maurów płytek Azulejos. De facto w grze wybieramy zbiór jednego koloru płytek i układamy je w rzędach swojej planszetki. Osoba, która jako pierwsza ułoży pełen rząd płytek na "ścianie" kończy grę i rozpoczyna końcowe liczenie punktów. Odczucia: Długo broniłem się przed Zakupem jednak jak się okazuje to bardzo przyjemna prosta gra. Poziom kombinowania jest całkiem przyjemnie i nawet zaskakująco dobrze wypada negatywna interakcja w postaci dociągania płytek tak, aby przeciwnik stracił jaknajwiecej punktów. Niemniej nie zostałem porwany. Układanki często wprowadzają syndrom kolejnej partii. Tu go nie odczuwam. Układanie płytek jest przyjemne i w pewien sposób relaksujące, jednak nie odczuwa się satysfakcji, gdy zapełniamy kolejne puste pola. Wykonanie: Gra nie posiada zbyt dużo rodzajów elementów, jednak te zawarte w grze są dobrej jakości. Planszetki są grube i czytelne. Magazyny są...niepotrzebne, ale też okej. A płytki azulejos przyjemne w dotyku i miło trzyma się je w ręce.

Prosta gra logiczno-abstrakcyjna. Nie zapewnia niesamowitych emocji, wręcz przeciwnie - uspokaja i wycisza. No, może dopóki nie zaczniemy tłuc spadających płytek. Mnie osobiście zachwyca jakość wykonania. Płytki, które układamy nie dość, że są pięknie ozdobione, to bardzo przyjemnie trzyma się je w dłoni. Gra na luźny wieczór z rodziną, choć nieprędko już chyba trafi na stół odkąd pojawiła się Kaskadia ;)

W swojej turze gracz może dobrać wszystkie płytki w jednym kolorze z jednego, z dostępnych pól. Niewybrane płytki umieszcza na środku tworząc nową pulę dobierania, a zebrane na jednej linii wzorów. Jeśli na danej linii wzorów znajdują się płytki jednego koloru, to można do niej dokładać płytki wyłącznie tego koloru. Wszystkie nadmiarowe płytki, których nie możemy umieścić na planszy lądują potłuczone na podłodze, dając graczowi ujemne punkty pod koniec rundy. Gracze wykonują akcje do momentu, gdy nie ma już płytek do dobierania. Pod koniec rundy płytki z wypełnionych linii wzorów przenoszone są na ścianę, gdzie układamy mozaikę, zdobywając punkty zwycięstwa. Punkty otrzymujemy za umieszczenie płytki na ścianie i wszystkie płytki w pionie i poziomie, z którymi dołożona płytka sąsiaduje. Po podliczeniu punktów i odjęciu punktów za rozbite płytki gracze zaczynają nową rundę. Gra kończy się w momencie, gdy dowolny gracz ułoży jeden kompletny rząd płytek. Azul jest lekkim, przyjemnym tytułem, który przyciąga wyglądem. Piękne bakelitowe płytki, porządnej jakości plansze graczy i warsztaty (z których dobiera się płytki) powodują że nie sposób przejść obojętnie obok tej gry.