Era innowacji

Nie grałem nigdy w Projekt Gaja ani oryginalną Terra Mysticę. Zatem porownan na tle nie będzie. AoI to jedyny przedstawiciel tej rodzinki jaki przetestowałem. Ale jaki? Gra jest... zarąbista. Może przytłacza po otwarciu: ilością komponentów, instrukcją, setupem, ale to mija. Zresztą od razu kupiłem insert Re Drewno, który jest magiczny i bardzo porządkuje samą grę jak i jej rozkladanie/składanie. Zasady są do ogarnięcia, zresztą robotę robi superikonografia i planszetki pomocy. Więc tu trudno nie jest. Trudność sprawia za to.. strategiczna złożoność tej gry. Grałem z gośćmi z doświadczeniem w TM i nie miałem podjazdu. Żeby ugrać tu coś, trzeba spoglądać trzy ruchy do przodu, wydaję mi się, że znaczenie ma już sam dobór frakcji: w tym przypomina mi to Res Arcanę, którą zaczynasz rozgrywać jeszcze przed grą (draftujac karty). Zresztą miałem też inne skojarzenia: trochę ze Smallworldem w zakresie sklejania frakcji, trochę z Klanami Kaledonii w zakresie zwalniania elementów z planszetek i zależności w grze sąsiedzkiej. Ale znajcie proporcje, to wyłącznie flash backi, AoI to potężna, skomplikowana strategicznie, eurosucharowata kobyla na godziny, ale absolutnie genialna. Czas, który na nią poświęcasz umyka niepostrzeżenie, a po jej zakończeniu jesteś zmęczony jak po przerzuceniu tony węgla. Króciutka kołderka nie pozwala na wiele, chociaż wprawieni gracze nie narzekają - widzą ścieżki rozwoju i nimi kroczą. Taka świadomość dopiero przede mną, błądzę po mapie miotając się dość rozpaczliwie. I co zabawne, chcę więcej. Oj mega zabawka, przebija wszystkie ostatnio testowane euraski.. wbija na listę ulubionych, choć przyznaję bez bicia: nie umiem w nią grac..😉