Wcześniej grałem w Projekt Gaja. Choć gry są podobne to nie mam wrażenia, że gram w to samo. Duży plus to 5 gracz. Jest ciasno na planszy i zwiększa się interakcja. Podoba mi się steampunkowy klimat, choć dziwi mnie, że niektóre frakcje to raczej fantasy. Gra jest absorbująca i na początku jest duży paraliż decyzyjny. Ale można dość szybko ogarnąć jak mielić zasoby i obrać jakąś drogę do zwycięstwa. Choć nie wybacza błędów i ma „krótką kołderkę”, to jest satysfakcja w znajdowaniu sposobów na to, by jeszcze coś przerobić i mieć więcej akcji wraz z punktami w turze.

Rewelacyjna gra, obecnie moje top 1. Podoba mi się przede wszystkim poczucie rozbudowy, rozwoju jakie daje rozgrywka. Asymetryczność, mądre planowanie akcji i to jak się ze sobą zazębiają, kombosiki, które też czasem uda się wykręcić to dla mnie największe plusy tej gry. Mój egzemplarz zakupiłam z insertem i bardzo polecam to rozwiązanie, przy tej grze jest tak dużo komponentów, że rozkładanie jej i składanie mogłoby być koszmarem, Insert załatwia sprawę i choć nie jest tani to uważam, że jest niezbędny przy tym tytule. Gra jest też bardzo ładnie wykonana i ma świetny stosunek ceny do jakości. Bardzo polecam.

Jest to właściwie Terra Mystica na sterydach. Co prawda mało razy grałam w pierwowzór i też kilka lat minęło, ale jednak cały trzon gry jest dokładnie taki sam. Mam wrażenia jakby plansza innowacji była pewnego rodzaju dodatkiem. Przy pierwszej grze było dużo informacji na raz. Dużo też miałam pytań i wertowań instrukcji. Super jest spis każdego kafelka, aby móc w prosty sposób znaleźć wyjaśnienie. Sama gra jest trochę podatna na paraliż decyzyjny, bo jest dużo możliwych akcji do wykonania, a im więcej graczy, tym trudniej coś zaplanować. Choć po większej liczbie partii planowanie idzie już sprawniej. W dwie osoby jest bardzo dużo luzu, a nawet nudy. Przy kolejnych partiach tłumaczenie i znaczenie kafelków idzie już gładko, ikonografia robi się bardzo przejrzysta. W Erze Innowacji jest baaardzo dużo kombinowania. Nasza jedna akcja jest podstawą do wykonania kolejnej w przyszłej rundzie, a ta jest podstawą następnej i tak dalej. Wg mnie to też mamy tu takie "combosy", tylko bardziej rozciągnięte w czasie. Na planszy głównej można się blokować, można też zajmować innym pola akcji, więc interakcja miedzy graczami jest jak najbardziej, choć nie jest ona zażarta. Gra jest fajna, bardzo wymagająca, trochę przydługa, choć nie czuje się downtime-u, gra idzie całkiem płynnie, tylko można w niej dużo zrobić, a to niestety trwa. Zajmuje też dużo czasu przy setup-ie. Najlepiej działa na 3 i 4 osoby. Dopiero po trzeciej partii odkryłam piękno tej gry, więc dajcie jej szansę! Ocena po 8 partiach we wszystkich wariantach osobowych. Czas gry = 2:40 h.

Ocena 4.2 na bgg może spędzać sen z powiek wielu nieświadomych graczy zainteresowanych rozgrywką w ten tytuł. Sam zasiadając do stołu, ze świadomością wysokiej oceny trudności miałem takie „ufff, to jeszcze godzina tłumaczenia i zagramy”. Na szczęście okazało się, że trudność gry nie jest wyśrubowana a wysoki próg wejścia (co skojarzyło mi się bardzo z Ucztą dla Odyna) polega na mnogości możliwych do wykonania akcji. Nie taki wilk straszny jak go malują. Tytuł przyjemny i satysfakcjonujący. Liczenie punktów w większości odbywa się na bierząco a pod koniec rozgrywki zostaje nam formalność z podliczeniem „przewag”. Chociaż ze względu na preferencje domowych współgraczy u mnie na półce nie zagości - serdecznie polecam 👍🏼