Zamki Burgundii to bardzo przyjemna i regrywalna pozycja polegająca na: rzucie kośćmi, dobieraniu oraz układaniu kafelków na własnej planszetce. Każdy z graczy wciela się w Księcia, którego zadaniem jest inwestowanie tak, aby poszerzać swoje włościa. Można hodować zwierzęta, stawiać budynki, klasztory itp. Jest niemało planowania i strategii - w końcu należy podbierać co ciekawsze elementy pozostałym graczom a na koniec nie zapominać o handlu towarami! :) Bardzo polecam tym, którzy lubią tworzyć własne kafelkowe układanki.

Gra klasyk w nowym poszerzonym wydaniu. Na początku może się wydawać lekko zawiła, ale po oglądnięciu na youtube przykładowej rozgrywki i zaznajomieniu się z instrukcją po pierwszych kilku partiach jest naprawdę intuicyjna, a znaczenia wszystkich żółtych kafli nie musimy przecież znać na pamięć ;) Sama gra nie jest trudna w swoim mechanizmie. W końcu to zaledwie kilka opcjonalnych akcji, ale trudność polega na dokonywaniu właściwych wyborów by jak najlepiej zapunktować i wygrać całą rozgrywkę. Myślę, że "Zamki Burgundii" mogą się spodobać graczom, którzy znają "Sagradę" oraz np. "Istanbul" mamy bowiem tu dokładanie kafli do koloru i wartości z kości oraz zajmowanie odpowiednich pól akcji i wymianę zasobów. Moim zdaniem warto mieć to wydanie gry w swojej kolekcji, bowiem jest pięknie wydana, elementy są solidne, a planszetki i mnogość kafli z akcjami (oraz kilka mini dodatków) zapewnia dużą regrywalność. Można w zamki zagrać też drużynowo - to wydanie zapewnia odpowiednie plansze. Jeśli mogłabym się do czegoś przyczepić to planszetki mogłyby być grubsze, a samo pudełko posiadać insert. Niemniej z jego brakiem poradzi sobie dobrze dobrane pudełko/a na śrubki z marketu budowlanego.

Klasyk jakich mało. Zamki Burgundii bardzo polecam każdemu. Jest ani za trudna, ani zbyt banalna, ani zbyt losowa, ani super deterministyczna. To miło spędzona godzinka nad fajną łamigłówką, gdzie punkciki ładnie wpadają. Nie mam nic do szaty graficznej tej wersji, choć nauczenie się rozróżniania budynków i co one robią jest ciut upierdliwe. Na szczęście każdy ma ściągę z podstawowymi informacjami oraz ikonografia jest klarowna, choć wszystko jest ciut za malutkie. Tylko nie spodziewajmy się tutaj jakiegoś klimatu czy historii. Sucho tu, oj sucho.