Pięknie wykonana i zaprojektowana gra z jednym, OLBRZYMIM felerem - losowość. Wszystko zależy od rzutów kośćmi, mnóstwa rzutów (na wszystko) a to powoduje, że można być obeznanym z grą w stopniu mistrzowskim, a i tak wygrana pozostanie poza zasięgiem, chyba że mistrzowsko rzuca się kośćmi. W drugiej połowie gry "Wojna Nemo" zmienia się w kulawego, nieudanego Pandemica, gdzie statki spawnują się w oszałamiającym tempie niczym zaraza, a niestety olbrzymia losowość i kilka niefortunnych rzutów kośćmi zmienia gracza w sfrustrowanego widza. Niewiele można zrobić, czasem zupełnie nic. Dosłownie, w rzutach kostką nie wypadnie wartość, która pozwoli choćby na jedną akcję. Można tylko patrzeć, jaka to piękna katastrofa nadchodzi. Grą rządzi hazard. Za styl graficzny, estetykę wykonania dałbym 5/5. Jednak za frustrację muszę odjąć dwie i pół gwiazdki. Lubię tę grę za temat, ale niestety siadając nad planszą, dobrze wiem, że to zapewne będzie bicie głową w mur.