- 3 godziny składania liczników - 4 godziny pierwszego setupu i rozkładania elementów - czytanie dwóch instrukcji, jednego glosariusza naraz - ikonografia na czterech stronach A4 jako pomoc naukowa, ponad sto różnych symboli Gra jest czystym designerskim szaleństwem. To jest coś takiego jak pewnie Baldurs Gate 3 w świecie gier komputerowych. Zrobili grę, która ma trzy równorzędne tryby - solo, coop i rywalizacyjny. Zrobili grę w której w każdym z tych trybów masz 8-10 scenariusz, kiedy tylko jeden z tych scenariuszy starczyłby na pełnoprawną grę planszową (i to dobrą). Niesamowity wyczyn w świecie planszówek, gra skomplikowana, wymagająca czasu ale po pierwszym przełamaniu lodów jasna i dobrze pomyślana. Glosariusz tłumaczy w detalach każdą kartę w grze ( a jest ich sporo), tłumaczy tory postępu każdej z ras ( a jest ich sporo) itd. itd. W grze w każdym scenariuszu masz inną pulę technologii, inne ułożenie kafelkowej planszy, inne zdarzenia w cyklach gry, do tego możesz wybrać jedną spośród wielu ras, która ma inne możliwości i zasoby. Możesz sobie wybrać scenariusz, który nie skłania do walki albo taki który na walkę jest mocno nastawiony. Wszystko w tej grze z czegoś wynika i do czegoś prowadzi. W swoim ruchu masz morze możliwości, a od kolejności zagrań zależy twoja strategia i droga do zwycięstwa. To wszystko jest okraszone pięknymi grafikami, naprawdę ładnie wygląda i prezentuje się imponująco na stole (wymaga sporo miejsca). To jest taka gra dla wielkiej przyjemności i rozmyślań, dla powolnego snucia planów, dla dzikiej radości gry. Choć w rękach nauczonych zasad graczy trwa 3-4 godziny , bo jest po prostu dobrze zaprojektowana. Ale grając zdajesz sobie sprawę, że każda decyzja ma swoje konsekwencje i że za każdym razem masz wiele dróg i możliwości, tylko pilnuj zasobów! Bo są cenne. Po kilku godzinach masz też wrażenie, że poznałeś nowy język - około stu ikon, które stają się z czasem oczywiste i naprawdę przemyślane.

Voidfall to kwintesencja eurogry - i tylko eurogry. Reklamowanie tego tytułu jako gry 4X jest niestety nieprawdą, bowiem zupełnie nie występuje w nim eksploracja. Elementy losowe tego typu nie istnieją w Voidfallu. Walki również są deterministyczne, nie ma w nich ukrytych informacji ani nic losowego - można obliczyć ich rezultat przed rozpoczęciem walki, ba, *trzeba* to robić przynajmniej raz na cykl gdy graczy atakuje Zrodzony z Pustki - musimy sobie policzyć gdzie najbardziej by nas uszkodził i rozpatrzyć walkę właśnie tam. I to podsumowuje mój problem z tym tytułem. Jeżeli jesteś osobą, która NIENAWIDZI LOSOWOŚCI W KAŻDYM WYDANIU, to jest to gra dla ciebie. O ile oczywiście lubisz spędzać godzinę rozkładając grę o stołożerności rywalizującej z Twilight Imperium. Sama rozgrywka jest okej, jeśli lubisz eurogry - wręcz jest dobra. Ale równocześnie każda parodia eurogier, śmianie się z 20 faz, awansu na 10 torach, przeliczaniu wszystkiego na punkty zwycięstwa - te parodie opisują Voidfalla. Nie jest to gra którą powinno się kupować w ciemno. Gdyby istniał magiczny przycisk rozkładający tą grę w 10 minut, dałabym jej 4.0 - ale nie ma takiego przycisku. Koniec końców, zwykle ciężko mi się zmotywować, żeby faktycznie to rozłożyć i zagrać. Nie uważam tej gry za wartą swojego setupu.